سبزپرس امروز گزارش داده که نیمه شب گذشته یک قطعه درنای سیبری به ازباران درمنطقه فریدونکنار مازندران آمده تا زمستان گذرانی خود را آغاز کند. اگر چه دوسال بود دیگر هیچ درنایی به ایران نمی آمد اما به هر طریق سال گذشته به طور اتفاقی یک قطعه درنای سیبری به ایران آمد که ” امید ” نام گرفت. و امسال مجددا همین یک درنا باردیگر به مازندران آمده است.
بازگشت امید به ایران را هم می توان به فال نیک گرفت و سرخوش و شاد بود از اینکه در این وانفسای تخریب شتابناک محیط زیست ایران ، بالاخره یک درنای سیبری به زیستگاه زمستان گذرانی خود در ایران باز گشته و از طرفی هم می توان نگران بود که چرا فقط یک قطعه و کجاست اون جمعیت کوچک ۶ تا ۸ قطعه ای درنا ها که سالهای گذشته به ایران می امدند؟ به هر حال در این بی خبری و بدیمنی با همین خبر هم می توان موقتا شاد بود و به هزاران اما و اگر و چرای دیگر فکر نکرد!!! اگر نخواهیم به ارومیه و زاینده رود و بمو و نای بند و سرخه حصار و گلستان و ارسباران و انزلی و کلاه قاضی و کویر و فارور و هندورابی و …. و به محیطبان دربند دنا و ۷-۸ محیطبان دیگر در بند و منتطر صدور حکم اعدام فکر نکنیم ، خوبه که حداقل یک “امیدی” هست تا لااقل ثانیه های تلخ مان را به شیرینی موقتی بدل کند!
