جنگلهای استان لرستان در حالی با مشکلات متعدد دست و پنجه نرم می کنند که این روزها با تشدید امواج مختلف گرد و غبار در این استان نفس بلوط های لرستان به عنوان قلب زاگرس به شماره افتاده است.
این در حالی است که استان لرستان به عنوان بام طبیعت ایران میزبان یکی از غنی ترین رویشگاه های اصلی گونه منحصر به فرد بلوط در غرب کشور است که از لحاظ وسعت جنگل بعد از استان های فارس و خراسان جنوبی در رده سوم کشور قرار گرفته و همچنین در بین استانهای زاگرس نشین بعد از استان فارس در رده دوم قرار دارد.
در سالهاي اخير جنگلهاي لرستان با مشكلاتي همچون؛ چراي بي رويه دام، تغيير كاربري، كشاورزي ناپايدار، خشكسالي، هجوم ريزگردها و زغال گيري روبرو شده كه متاسفانه به عقب نشيني بي سابقه بلوط هاي ارزشمند اين استان ختم شده است.
اگر امروز جنگلهای استان لرستان و کل رویشگاه جنگلی زاگرس با تخریبها و تهدیدات بی شماری دست و پنجه نرم می کنند، حاصل یک مجموعه از عوامل مختلف است. مجموعه ای که امروز فشارهای زیادی را بر روی جنگلهای لرستان وارد ساخته است.
جنگلهای بلوط استان لرستان در قلب منطقه زاگرس قرار گرفته اند و به اعتقاد کارشناسان به خطر افتادن آنها می تواند تاثیرات بسیار پیچیده ای بر روی کل اکوسیستم ناحیه زاگرس در پی داشته باشد. کارشناسان محیط زیست معتقدند که حفظ جنگلها در هر منطقه می تواند به حفظ منابع آبی همان منطقه و حتی تامین آب سایر مناطق منجر شود.
یکی از مشکلاتی که در سالهای اخیر بیشترین ضربه را به جنگلهای زاگرس وارد ساخته هجوم بی سابقه ریزگردهای عربی بوده است. ذرات معلقی که در پنج سال گذشته با تداوم ورود به ناحیه زاگرس، نفس کشیدن را برای درختان بلوط سخت کرده و مهلک ترین ضربه را به حیات این گونه ارزشمند وارد ساخته اند.
از سوی دیگر امروز با تغییرات اقلیمی رخ داده در کشورمان و استان لرستان ما شاهد روند افزایشی تخریبها در سطح جنگلهای بلوط هستیم. تغییرات اقلیمی موضوعی است که امروزه در تمامی نقاط جهان به چشم آمده و متاسفانه تاثیرات بسیار منفی را بر روی اقتصاد جهان گذاشته است.
اقلیم زاگرس در سالهای اخیر دستخوش تغییرات بسیاری شده و این یکی از مهمترین دلایل عقب نشینی جنگلهای زاگرس است. به اعتقاد کارشناسان محیط زیست در سال های اخیر در نحوه بارشها در استان لرستان تغییرات گسترده ای به وجود آمده و اکثر ریزشهای جوی به صورت رگبارهای تند و کوتاه مبدل شده است. این امر موجب می شود که آب باران به سرعت از دسترس خارج شده و منابع آب مورد نیاز ریشه های بلوط تامین نشود.
همچنین مشکل دیگری که درختان بلوط و جنگلهای لرستان با آن مواجه هستند خشکسالی است. خشکسالی موضوعی است که همیشه در کشور ما مطرح بوده است چرا که ایران سرزمینی خشک و نیمه خشک است و به همین علت همواره با خشکسالی های متعددی روبه رو بوده است.
این در حالی است که خشکسالی های اخیر در کشورمان فراتر از حد تصور کارشناسان عمل کرده اند بطوریکه این خشکسالی ها در کنار تغییرات کاملا محسوس آب و هوایی بر روی رویشگاه های اصلی بلوط تاثیرات قابل توجه ای را بر جای نهاده اند.
در کنار مواردی که در بالا به آنها اشاره شد باید به تاثیر جوامع محلی بر روی جنگلهای بلوط نیز اشاره کرد. چرای بی رویه دام معضلی است که همواره مناطق جنگلی و مرتعی استان با آن درگیر بوده و ضربه های مهلکی را نیز به طبیعت زاگرس وارد کرده است.
در کنار چرای بی رویه دام باید به موضوع تغییر کاربری جنگلها به زمین های کشاورزی نیز اشاره کرد. متاسفانه این گونه کشاورزی که از آن به کشاورزی ناپایدار یاد می شود با زدن شخم عمیق به ریشه درختان بلوط آسیب وارد کرده و در واقع قدرت زادآوری را از بلوط می گیرد.
در این راستا موضوع ذغال گیری از درختان بلوط نیز تاثیرات بسیار منفی را بر روی وسعت جنگلهای استان بر جای نهاده است. در کنار این موضوع باید به حفظ جنگل نشین ها نیز اشاره کرد. جنگل نشین ها باید در مناطق خود باقی بمانند اما باید سوخت آنها تامین شده و از لحاظ مالی نیز مورد حمایت دستگاه های اجرایی و نظارتی قرار بگیرند. تنها اینگونه است که می توان از تخریب قسمتی از جنگلهای استان جلوگیری کرد. اگر امروز جنگل نشین احساس کند که درختان منطقه جزئی از اموال اوست دیگر به روند تخریب جنگل ادامه نداده و حتی برای احیا آنها نیز عمل می کند.
کارشناسان معتقدند که در حال حاضر 18 تا 20 درصد اندوخته گیاهی زاگرس خشک شده و یا در حال خشک شدن است و وسعت جنگلهای استان های زاگرس نشین نیز هر روز کمتر می شود.
به هر روی گذشتگان ما همواره در کنار درختان پر ثمر بلوط به کشت و کار پرداخته و هیچ گاه با مشکلات امروزی ما مواجه نشده بودند، زیرا آنان خودشان را با قوانین موجود در زاگرس تطبیق داده بودند و بنا بر توان منطقه استفاده های لازم را می بردند اما امروز ما با چشمانی بسته بزرگترین تخریبها را بر روی ارزشمندترین زیستگاه بشر در جهان تحمیل می کنیم و به طور قطع آیندگان مارا به خاطر این غفلت نخواهند بخشید.