در حالی که شهر خرم آباد از کمبود شدید فضای سبز رنج می برد اما قطع درختان در جای جای شهر به امری طبیعی تبدیل شده است تا هر روز به بهانه های واهی درختان خرم آباد به عنوان ریه های این شهر از دست بروند.
چندی پیش درختان محدوده خوابگاه ولیعصر(عج) خرم آباد در خیابان ولیعصر این شهر به راحتی به بهانه تعریض خیابان و آزادسازی فضای پیاده رو قطع شد و پیگیری مردم محله نیز نتیجه ای به دنبال نداشت.
این اتفاق همچنین کمی پایین تر در اواسط خیابان ولیعصر(عج) خرم آباد دوباره رخ داد تا این بار به دلیل آزادسازی و سنگ فرش کردن پیاده رو بخش دیگری از فضای سبز این مسیر و درختان آن از بین برود.
این در حالیست که شهر خرم آباد به عنوان شهری توریستی که به نام دیار چشمه ها شهرت یافته و به دلیل وجود آب فراوان روزی یکی از سرسبزترین شهرهای کشور بوده است امروز با توسعه شهرسازی با فقر شدید فضای سبز مواجه است.
خرم آباد هم اکنون از فقر شدید فضای سبز رنج می برد در حالیکه آب و هوای این شهر شرایطی را به وجود آورده که قابلیت کاشت و رشد انواع درختان و همچنین بوته ها در این شهر وجود دارد.
درختان با تولید اکسیژن نقش مؤثری در بهبود شرایط زیست محیطی ایفا می کنند و توازن اکسیژنی زمین که شرایط زیست را برای انسان مهیا کرده است از طریق تولید اکسیژن گیاهان و به ویژه درختان فراهم شده است.
کاهش پوشش سبز زمین و جنگل ها نه تنها توازن اکسیژنی زمین را بر هم می زند بلکه موجب انباشته شدن دی اکسید کربن شده و خطر تغییرات وسیع آب و هوایی را تشدید می کند.
با این اوصاف هم اکنون شهر خرم آباد که پیش از این در سالهای دور به شهری پردرخت با فضای سبز قابل توجه مشهور بوده امروز به شدت با کمبود فضای سبز درگیر است و این موضوع را می توان با نگاهی از بلندای شهر متوجه شد.
از سوی دیگر در سال های اخیر انواع و اقسام روش های قطع درختان را در جای جای کشور مشاهده کرده ایم؛ موضوعاتی همچون تعریض جاده ها، انواع و اقسام تغییرات کاربری و در کل اکثر پروژه های عمرانی سبب از بین رفتن درختان شده اند.
این در حالی است که در یک سال اخیر موضوع گسترش پیاده رو ها هم به دلایل از بین بردن درختان افزوده شده تا بدین ترتیب در شهری همچون خرم آباد در استان لرستان شاهد قطع درختان به بهانه گسترش فضای پیاده روها باشیم و در سالهای اخیر همواره در طرح ریزی شهر بیش از آنکه طبیعت به شهرها آورده شود از ساختار آن حذف می شود. با حذف درختان هوای شهر خشک و گرم تر شده و در ضمن باعث تشدید آلودگی هوا، شدت یافتن بادها و افزایش صدمات ناشی گرد و غبار نیز می شود.
به دیگر سخن، اگر در خرم آباد درختان تنومندی همچون چنار نبودند بدون شک با ورود موجهای پی در پی ریزگردهای داخلی و خارجی آسیب های بسیار ناگواری بر روی سلامتی کودکان و سالخوردگان شهر برجای می گذاشتند. اما در نهایت این درختان بودند که با فداکاری در مقابل ریزگردها ایستادند و تاوان آن را نیز با که همانا خزان زودرس بود در آغوش گرفتند.
این همه در حالی است که فضای سبز شهرها ریه های تنفسی شهرنشینان به شمار آمده و به همین دلیل فقدان آن به معنای عدم وجود سلامتی و تندرستی در شهرها محسوب می شود.
به هر روی تاثیر مثبت درختان در کاهش آلودگی هوا و به حداقل رساندن آلودگی های صوتی منتشر شده در فضای ماشینی شهر و در نهایت پایین آوردن درجه هوا غیرقابل انکار است ولی متاسفانه مسئولان با بی توجهی به این امر زمینه از بین رفتن درختان به عنوان عوامل اصلی سالم سازی فضای شهر را فراهم کرده اند.
به هر روی این روزها که معضلات زیست محیطی نظیر تغییرات اقلیمی هر روز بیش از پیش رخ نشان می دهد توجه به درختان و مناطق شهری نیز باید افزایش یابد نه اینکه هر روز شاهد قطع درختان در جای جای شهر باشیم.