پس از چند ماه که فیلمی رو از سینما ندیدم،امروز پنجشنبه ،که از کنار سینما سپیده رد میشدم،یکهو به سرم زد،برم و فیلم “آیینه های روبرو ” به کارگردانی بسیار خوب، خانم نگار آذربایجانی را که منتقدان و اهالی سینما جزو فیلمهای خوب سالیان اخیر می دانندو فیلمی متفاوت با داستانی که میگویند تاکنون بهش نپرداختن را ببینم،هدفم از این پست پرداختن به فیلم نیست،که در سپهر و اتمسفر سینمایی کشور که خانه سینما را می بندند کاری است در خور و شایسته و بهتر است بگویم کارستان،چون