به گزارش ایسنا، سحر فروغی راد فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح “سنتز و بررسی عملکرد پلیمرهای قالب مولکولی بر پایه نانولوله‌های هالویزیت در تصفیه پساب مواد رنگزا”، گفت: علت انتخاب این پروژه تصفیه پساب‌های صنایع گوناگونی نظیر نساجی، چاپ، چرم سازی، داروسازی و غذایی است که از مواد رنگزا استفاده می کنند.
وی با بیان اینکه در این پژوهش پلیمر قالب مولکولی به روشی نو و کارآمد تهیه شده است که علاوه بر ظرفیت جذب بالا، ۳۵ میلی‌گرم بر گرم و سرعت جداسازی مناسب، حدود ۴۵ دقیقه، دارای خاصیت مغناطیسی است، افزود: پلیمرهای قالب مولکولی پلیمرهایی هستند که ساختار یک مولکول هدف در حین پلیمریزاسیون در حافظه آنها ثبت می شود و پس از اتمام فرایند، قادر هستند به عنوان جاذب اختصاصی در هر محیطی به صورت کاملا گزینش پذیر تنها مولکول هدف خاص خودشان را جذب کنند.
فروغی راد با تاکید بر اینکه مغناطیسی بودن این جاذب این امکان را فراهم می‌کند تا پس از اتمام عمل تصفیه، ذرات جاذب به سهولت توسط یک آهن‌ربای خارجی از محیط جداسازی شوند، خاطر نشان کرد: در این پروژه نانوپودرجاذبی را برای جذب اختصاصی ماده رنگزای “سانست یلو” به دست آوردیم.
به گفته وی رنگزای “سانست یلو” پرکاربردترین رنگزا در صنایع غذایی ایران بوده و مقادیر بیش از حد مجاز آن سبب بروز مشکلات حساسیتی و بیش فعالی خصوصا در کودکان می‌شود.
مجری طرح ادامه داد: این جاذب پلیمری به دو صورت امکان تجاری شدن دارد؛ در فاز اول در صنایع غذایی و برای تصفیه پساب‌های رنگزای “سانست یلو” و در فاز دوم به صورت یک حسگر برای شناسایی و کمی سازی مقدار رنگزای “سانست یلو” موجود در انواع فرآورده های غذایی.
وی با اشاره به ویژگی‌های این طرح گفت: تهیه جاذبی منحصر به فرد برای جذب گزینش پذیر سانست یلو از محیط آب و جداسازی بسیار ساده پودر جاذب توسط آهن‌ربای خارجی، بدون نیاز به سانتریفیوژ و سایر روش‌های جداسازی هزینه بر و زمان بر از برجسته ترین ویژگی‌های این طرح به شمار می‌رود.
فروغی قابلیت بازیابی پلیمر، ظرفیت جذب بالا، سینتیک جذب سریع و قابلیت جداسازی ساده را از مزیت‌های رقابتی این طرح عنوان کرد و گفت: از نتایج این طرح می توان در صنایع غذایی و داروسازی به عنوان جاذب در تصفیه پساب بهره برد؛ همچنین حسگر آن می تواند به منظور شناسایی و کمی سازی مقادیر رنگزا در حین تولید به کار رود.
بر اساس اعلام روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، این پژوهش به عنوان پروژه دکتری در ظرف مدت سه سال به صورت مشترک میان گروه رنگ و گروه پلیمر در دانشکده مهندسی پلمر و رنگ و با هدایت و راهنمایی دکتر علیرضا خسروی اجرایی شده است.
انتهای پیام