در بحث قبلي نقش کوهستان را در زنجيره سازگان حيات سرزمين ياد آور شديم. حفظ و توزيع اصولي آب در سرزمين بدون حفظ اکوسيستم کوهستاني به همان آبراهه داري منتهي مي شود که امروزه گرفتارش هستيم. قارچ هاي کوهستاني با درهم شکستن مواد معدني و آماده سازي آن براي توزيع در چرخه غذائي نقش اساسي را ايفا مي کنند. همانطور کوهستان فرهنگ و سنت و گروه هاي قومي(ethnic groups) منحصر بفرد را در خود دارد. محل سکونت و سبک زندگي گروه هاي قومي از نظر اکوتوريست يکي از جاذبه هاي عمده محسوب مي شود.
بخاطر درجه بکريت بالا و عدم دسترسي به فن آوري هاي ملي و جهاني، دانش بومي کوه نيشنان از غنائي خاصي بر خوردار است. از نگهداري بذر گرفته تا ساختن ظروف چوبي، آگاهي به ارزش هاي غذائي، داروئي و… عناصر طبيعي کوهستان از آن جمله اند. با وجود اينکه قوانين جهاني سوء استفاده از اين نوع دانش را بدون مراعات حق مالکيت معنوي صاحبان دانش منع مي کند قوانين ملي در اين ارتباط يا وجود ندارد و يا بسيار ضعيف است. مي توان وابستگي تقريباً کامل مردم بومي به طبيعت را از ديگر ويژگيهاي کوهستان شمرد، بر اين اساس است که کنوانسيون تنوع زيستي سازمان ملل اکوسيستم هاي کوهستاني را ميراث جهاني نوع بشر تلقي و حاکميت مردم بومي را جهت حراست از فرهنگ و طبيعت کوهستان توصيه مي کند.
ادامه دارد
