.jpg)
امسال روز جهانی غذا ۲۵ مهر ماه / ۱۶ اکتبر از سوی سازمان ملل متحد به نام آب‌وهوا در حال تغییر است، غذا و کشاورزی هم باید تغییر کند نامگذاری شده بود تا بار دیگر زنگ هشدار برای همهٔ ما انسان‌ها به صدا در بیاید که مصرف گوشت را کنار گذاشته تا بدین ترتیب شرایط آب و هوایی نیز بهبود یابد.
همگان می‌دانند که ایران در بحران آب به سر می‌برد و این در حالی است که ۱۵ هزار و ۴۱۲ لیتر آب در تولید یک کیلو گوشت گوساله، ۸ هزار و ۹۰۰ لیتر آب در تولید یک کیلو گوشت گوسفند و ۴ هزار و ۴۰۰ لیتر آب در تولید یک کیلو گوشت مرغ استفاده می‌شود و در مقابل و به عنوان مثال برای تولید یک کیلوگرم حبوبات ۵۰ لیتر آب لازم است.
این در حالی است که تنها در شش ماه اول سال و تنها در استان لرستان ۱۵ هزار و ۷۸۰ تن گوشت قرمز تولید شده و چهار میلیارد و ۱۳۲ میلیون تومان هزینه در برداشته است. با این همه همچنان به دنبال افزایش سلاخی حیوانات بوده و به خودکشی زیستی خویش ادامه می‌دهیم؛ مصرف بیش از حد آب، مصرف مواد اولیه، استفاده از انواع هورمون‌های مخرب رشد، تولید گاز‌های گلخانه‌ایی با درصد چشمگیر و تاثیرگذار در روند تغییر اقلیم و تداوم خشونت علیه حیوانات دستاورد ما برای یک غذای سنتی است؛ آیا راه را درست می‌رویم؟
بدون شک در راه بهبود شرایط اقلیم و محیط زیست، سوخت‌های فسیلی هم باید کاهش یابد و در همین راستا کشاورزی سنتی باید به کشاورزی نوین و ارگانیک تبدیل شود. با پیشرفت تکنولوژی و به شرط پایین آمدن قیمت‌ها می‌توان از ماشین‌های الکتریکی استفاده کرد. می‌توان با سرمایه گذاری بلند مدت به سمت انرژی‌های پاک حرکت کرد. آری می‌توان درصد پسماندهای غذایی را کاهش داد که بر اساس تحقیقات به عمل آمده حدود یک سوم از مواد غذایی تولید شده توسط ما به هدر می‌رود که این میزان معادل غذای حدود ۱۵ میلیون انسان است.
در این بین تفاهم و عملکرد کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه بر سر کاهش گاز‌های گلخانه یی مهم و حیاتی است، اما آیا منتظر تصمیم سیاستمدارن ماندن، اقدام مناسبی است؟ امروز و به دلیل شواهدی که زمین برای ما مستقیم و غیر مستقیم ارسال می‌کند، از دست دادن زمان اقدام خردمندانه‌ای است؟ آیا می‌دانیم که ما انسان‌ها سبب تشدید و بروز انقراض ششم بوده و ابتدا خودمان منقرض خواهیم شد؟
اینک می‌توانیم با تکیه بر دانش روز جهان تغییر را از همین لحظه شروع کنیم؛ تغییر در رژیم غذایی یک گام بسیار مهم و راهبردی برای حفاظت از حیات بر روی کره مسکون است.
اگر می‌خواهیم برای حفاظت از داشته‌های اکولوژیکی خویش تلاش کنیم و اگر ادامه حیات برایمان مهم است، باید بدانیم و عمل کنیم که تغییر در رژیم غذایی و حرکت به سمت گیاه خواری و عدم مصرف محصولات جانبی حیوانی نه تنها برای سلامتی خودمان مفید خواهد بود، بلکه قبل از آنکه یخ‌های قطبی آب شوند و سیل و خشکسالی و فقر و قحطی گسترش یابد، ما بیدار بوده و از شدت چالش‌های اقلیمی به اندازه خودمان کاسته‌ایم.
قبل از آنکه اقلیم ما را تغییر دهد، آیا برای آگاهی و تغییر آماده‌ایم؟