•چرا انتقاد پذیر نیستیم و فکر می کنیم کسی که عیب ما را به ما بگوید بدخواه ما است؟
•چرا بجای تلاش برای ارتقاء شایستگی خودمان، سعی می کنیم افراد شایسته را خراب کنیم؟
•چرا فکر میکنیم با صدقه دادن، خود را در مقابل اقدامات نابخردانه مان بیمه می کنیم.
•از دور اندیشی و برنامه ریزی عاجزیم و غالبا” دچار روزمرگی و حل بحران هستیم.
•در هر شرایطی منافع شخصی را به منافع جمع ترجیح میدهیم.
•در هر کاری اظهار نظر می کنیم و از گفتن نمی دانم شرم داریم.
•چرا مرده ها یمان را بیش از زنده ها یمان احترام می گذاریم.
• بخشی از فضای منزل را به مبل و میز نهار خوری اختصاص میدهیم ولی روی زمین می نشینیم و توی سفره غذا می خوریم.
•هنگامیکه به هدفمان نمی رسیم آنرا به حساب نصیب و قسمت یا سرنوشت و بد بیاری می گذاریم ولی هرگز به تجزیه و تحلیل علل آن نمی پردازیم.
• غربی ها به دانشگاه می روند تا دانش بیاموزند، ما میرویم که مدرک بگیریم.
• اغلب تخیل را به تفکر ترجیح می دهیم؟
•بیشتر نواقص را می بینیم، ولی در رفع نواقص ناتوانیم.
•دایما” دیگران را نصیحت می کنیم، ولی خودمان به آنها عمل نمی کنیم.
•دایما” از حاکمیت انتقاد می کنیم، ولی فراموش می کنیم آنها هم مثل خود ما هستند و نمی پرسیم که اگر به جای آنها بودیم چکار می توانستیم بکنیم.
•منافع زود گذر را به منافع پایداری که دیرتر بدست آید ترجیح می دهیم.
هنگامی که پلیس ما را جریمه می کند او را بی انصاف خطاب می کنیم، ولی رانندگان متخلف دیگر را ناسزا گفته و سراغ پلیس را می گیریم.
•چرا حجم غذا برای غالب ایرانی ها مهم تر از کیفیت آن است؟
•هنگامی که می بینیم درب خودرو کسی باز است، هر طور شده سعی می کنیم با اشاره و بوق زدن به او بفهمانیم که درب خودرویش باز است. اما سر چهار راهی که چراغ راهنمائیش چشمک زن است فرصت رفتن به کسی را نمی دهیم.
•در ایران فارغ التحصیلان مدیریت و علوم سیاسی غالبا” بیکارند، اما در عوض سیاستمداران و مدیران کشور همه پزشک، مهندس، یا بنحوی کارشناسان رشته های دیگرند.
•چرا برآیند کار دو نفر همیشه کمتر از دو است.
•چرا جراهان ایران برخلاف تعرفه های رسمی مبلغ کلانی از بیمار جداگانه دریافت می کنند؟
•در غرب کارمندان بعد از بازنشستگی به گشت و گذار می پردازند، ولی در ایران اغلب آنها گوشه نشین و افسرده می شوند.
•چرا صبر می کنیم تا وسیله مورد استفاده مان خراب شود بعد به فکر رفع نقص آن می افتیم.
•تعداد معتادان ایران به مواد مخدر از کشور تولید کننده مواد مخدر افغانستان بیشتر است.
•در ایران اغلب عابران پیاده عبور از خیابان را به عبور از روی پل هوایی ترجیح می دهد.
چرا فکر می کنیم مالیات پول زور است، ولی هنگامی که خودرو ما به چاله های خیابان می افتد به دولت ناسزا می گوییم.
•چرا زرنگی را به شایستگی ترجیح می دهیم؟
•چرا عدم موفقیت خود را در محیط کار غالبا” ناشی از بی عدالتی مدیران میدانیم و حاضر نیستیم کمی هم خود را مقصر بدانیم؟
•چرا غالبا” رابطه را به ضابطه ترجیح می دهیم؟