بيابان‌زايي معضلي جهاني است، چرا كه عوارض آن، نه فقط ساكنان سرزمينهاي خشك، بلكه تقريباً كل ساكنان بوم سپهر را، كه فعلاً در غفلت به سر مي‌برند، دست‌كم از بابت تهديدي كه متوجه امنيت، ثبات، آرامش و آسايش آنان است شامل مي‌شود. در کشور ما ایران نیز كم توجهي يا بي توجهي به قوانين طبيعت به خوبي نشانگر بروز اوضاعي است كه امروز در عرصه منابع طبيعي و محيط زيست با آن مواجهيم. آلودگي هوا در كلانشهرها، فرسايش بادي و آبي خاك در عرصه هاي طبيعي، بحران آب و افت شديد آبخوانها، فرونشت زمين، تحريب روز افزون مراتع و جنگلها، …