سال 86 یا 87 در اوج رکود سازمانهای غیردولتی ایران و در روزهای که سازمانهای غیردولتی زیست محیطی کم رونق تر از هر زمانی شده بودند، فعالیت های گروهی که تا پیش از آن نامش را نشنیده بودم بسیار برایم جلب توجه می کرد. در آن روزها امکان نداشت اتفاق ناخوشایندی برای محیط زیست ایران بیفتد و با واکنش گروهی به نام «کانون عالی گسترش فضای سبز و حفظ محیط زیست» همراه نباشد. حضور فعالانه کانون عالی گسترش فضای سبز و حفظ محیط زیست در آن روزهای سخت نور امیدی بود برای روزهای سخت فعالیتهای مدنی برای حفظ محیط زیست. در کنار فعالیتهای این کانون یک نام بیشتر از نامهای دیگر به چشم می خورد: یاسر انصاری کجوری. نام یاسر انصاری کجوری در همه جا دیده می شد. در هر کجا می شد ردپایی از او پیدا کرد…
… دیروز دو سال از پرواز ناباورانه او گذشت اما یاد او و اندیشه سبز او همیشه با ماست. در این دو سال هیچگاه نبودنش را باور نداشتم و یقین داشته و دارم همواره همراه ما خواهد بود. یادش گرامی و روانش به مینو شاد باد