به مناسبت سالگرد کشتن خرس های قهوه ای در سمیرم و روز مبارزه با خشونت علیه حیوانات، به پرسش های سایت خبری «صداهای جهانی» در زمینه نقش رسانه های شهروندی در حمایت از حیوانات و چالش های حامیان حقوق حیوانات در ایران پاسخ گفتم. متن زیر که برگردان مطلب اصلی منتشر شده در سایت است را در ادامه می توانید بخوانید:
یادآوری شکنجه خرس‌ها با برگزاری روز مبارزه با خشونت علیه حیوانات
سال گذشته در ایران یک ماده خرس قهوه‌ای و توله‌هایش در سمیرم اصفهان پس از این‌که توسط شکارچیان برای تفریح جلوی دوربین شکنجه شدند به قتل رسیدند. این کار سبب شوکه شدن ایرانیان از اقشار مختلف شد.
ویدیوی کشته شدن خرس‌ها توسط طرفداران حقوق حیوانات در 20 سپتامبر 2011 به اشتراک گذاشته شد و این فعالان روز 20 سپتامبر را به نام “روز مبارزه با خشونت علیه حیوانات” نامیدند. امسال در این روز برای اولین بار “جایزه خرس قهوه‌ای” به فعالان حقوق حیوانات اهدا شد.
صداهای جهانی مصاحبه‌ای با سپهر سلیمی بلاگر و فعال حقوق حیوانات که سال‌ها از فضای اینترنت برای انتشار پیام حفاظت از حیوانات استفاده کرده ترتیب داده است:
صداهای جهانی: چه ارزیابی از نقش رسانه‌های اجتماعی و شهروندی در افزایش آگاهی در مورد حقوق حیوانات دارید؟
سپهر سلیمی: با توجه به این‌که رسانه‌های اجتماعی تأثیر عمده‌ای در آگاهی مردم در مورد حقوق حیوانات دارند نقش رسانه‌های عمومی مانند رادیو و تلوزیون بسیار بیشتر است. متأسفانه در ایران هیچ طرح مشخصی برای آگاه‌سازی مردم در جهت محافظت از حقوق حیوانات وجود ندارد که وظیفه فعالان حقوق حیوانات را سنگین کرده است.
نمی‌توان فراموش کرد که ایران کشوری بزرگ است. مناطق روستایی که به حیات وحش بسیار نزدیکند متأسفانه توانایی دسترسی به رسانه‌ها و یادگیری حقوق حیوانات را ندارند. یکی از فواید رسانه‌های اجتماعی انتشار سریع آن‌هاست. علاوه بر این اغلب شهروندان در بخش‌های مختلف ایران نقش خود را در مورد حقوق حیوانات و حمایت از طبیعت وحش ایفا می‌کنند. خوشبختانه وبسایت‌ها و وبلاگ‌های مرتبط با حقوق حیوانات و حفاظت از محیط زیست در سال‌های اخیر گسترش یافته‌اند. این کار منجر به دستاوردهای بزرگی در افزایش آگاهی و شرکت مردم در مبارزه برای حفاظت از محیط زیست و حقوق حیوانات شده است.
صداهای جهانی: چالش اساسی که فعالان حقوق حیوانات در ایران با آن روبرو هستند چیست؟
سپهر سلیمی: بدون شک بزرگ‌ترین چالش فقدان قوانین حمایت‌کننده از حقوق حیوانات است که سبب می‌شود وقتی وقتی با حیوانات بدرفتاری می‌شود هیچ روند قانونی برای توبیخ گروه‌های خطاکار وجود نداشته باشد و مجرای سازمانی برای اعلام نارضایتی فعالان حقوق حیوانات وجود ندارد. آگاهی عمومی کم است و تصورات غلطی که راجع به حقوق حیوانات در میان مردم وجود دارد سبب اعمال خشونت بیشتر بر حیوانات می‌شود. علاوه بر این فقدان حمایت از سمت شخصیت‌های تأثیرگذار مانند هنرمندان و ورزش‌کاران در این زمینه می‌تواند سبب کاهش سرعت انتشار اطلاعات و کاهش مشارکت مدنی شود. نمونه‌هایی دیگر از اعمال خشونت بر حیوانات مانند باغ وحش‌های با مدیریت ضعیف، شکار بی‌رویه و نابودی محیط زیست حیوانات با ساخت و سازهای صنعتی و جاده‌سازی در داخل مناطق حفاظت شده را هم به این موارد اضافه کنید. اینها موانعی هستند که سر راه حفاظت از محیط زیست و حیات وحش در کشور ما قرار دارند. از لحاظ جغرافیایی کشور ما در منطقه با آب و هوای خشک قرار دارد. کمبود منابع آب سبب افزایش تأثیرگذاری فعالیت‌های انسانی در ارتباط با نابودی محیط زیست می‌شود.
صداهای جهانی: به تناوب شنیده‌ام که مردم می‌گویند: “وقتی هنوز به حقوق بشر احترام گذاشته نمی‌شود چرا شما دنبال حقوق حیوانات هستید؟” جواب شما به این سوال چیست؟
سپهر سلیمی: من فکر می کنم هیچ جدایی بین اینها وجود ندارد و اگر در مقیاس بزرگ بخواهیم نگاه کنیم می بینیم که هدف هر دو گروه رسیدن به زندگی بهتر برای همه ساکنان زمین است. کسی که به درجه ای از آگاهی و شعور برسد که از حیوانات حفاظت کند و برای آنها حق و احترام قائل باشد بی شک به حقوق انسانها نیز احترام خواهد شد، پس می بینیم جدایی بین آنها وجود ندارد.
از طرف دیگر موارد متعددی دیده ایم که کسانی که در کودکی و یا جوانی نسبت به حیوانات سنگدل بوده اند در آینده به افرادی تبدیل شده اند که به حقوق انسانها تجاوز می کنند و مشکلات زیادی را برای اجتماع خود بوجود آورده اند. برای مثال اگر خاطرتان باشد شخصی که تابستان سال گذشته در کشور نروژ با تیراندازی به سوی مردم باعث مرگ بیش از 100 نفر شد کسی بوده که به شکار علاقه مند بوده و شکار کردن یکی از تفریحات معمول او بوده است. انسان شناس معروف دکتر آلبرت شوایتزر مبگوید 90% از جنایتکاران در کودکی از شکنجه دادن و کشتن حیوانات لذت میبردند که این موضوع در فایل های قتل های زنجیرهای توسط FBI تائید گردیده است .
بنابراین برای رسیدن به جامعه ای سالم هیچ فرقی بین حقوق انسانها و حیوانات نیست و هر دو باید مورد توجه قرار گیرد. در کنار همه ی این مسائل باید گفت که حیوانات نیز بخشی از ساکنان زمین هستند و همچون همه ی موجودات زمین حق زندگی دارند، حال که با گسترش شهرها و صنعتی شدن جوامع به زیستگاهها و محل های زندگی آنها تجاوز کرده ایم پس وظیفه ماست که بیش از پیش مراقب شرایط زندگی آنها باشیم.