در آستانه روز(هفته) هوای پاک قرار داریم .از این روزها وهفته های نمادین در ایام مختلف و توسط ارگانها وسازمانهای متفاوت هیچ بی بهره نبوده ونیستیم.اما نکته قابل تامل این است که هیچ به فکر ارزیابی همین مناسبتها نبوده ونمیدانیم اجرای چنین روزهای نمادین چه نقشی در بهبود روند رو به رشد شاخص های سلامتی یا رسیدن به اهداف ما داشته است.
آلودگی شهر تهران در 10 ماه گذشته و پاکی روزهای پاک این کلان شهر تنها طی 2 روز از 300 روز گذشته نشان از بی توجهی به روزهای پاک داشته است.چرا که تنها با شعارهای کلیشه ای اصل ماجرای محیط زیست وسلامتی را فراموش کرده ایم.ودر زمانه ای که فاضلاب بجای آب به صیفی کاریهای جنوب شهر داده میشود، آزبست هنوز سر سفره های مردم شهر وجود دارد، امواج ناشناس در جهت کنترل ماهواره ها سردرد های شدید وامراض ناشناس دیگر را بوجود میآورد،هیچ نظارتی بر روند کار رستوران های واقع بر سر راه آب شرب مردم تهران در جاده چالوس وجود ندارد، آلودگی ناشی از مصرف بنزین غیراستاندارد و بروز ده ها درد بی درمان وبی نشان ؛ مجالی برای توجه به این مناسبتها نمیگذارد.
پی نوشت: “نمادین” یعنی ریاست سازمان محیط زیست سوار بر دوچرخه درپارک چیتگر بدنبال توسعه و تبلیغ استفاده از دوچرخه باشند.اما یک مسیر دوچرخه رو در سطح شهر وجود نداشته باشد واگر یک نفر اراده کند و مرتکب چنین اشتباهی در اتوبانها یا خیابانهای شهر شود برای همیشه نادم خواهد بود.البته اگر زنده بماند.