اول اینکه آغاز سال نو میلادی را به مخاطبانی که با این تقویم روزگار می گذرانند تبریک می گویم. در روز اول سال 2012 مطلبی دارم در مورد مقاله ای که به شرایط دسترسی به آب تا پایان قرن جاری در شرق مدیترانه و خاورمیانه می پردازد. البته در مقاله ایران به عنوان یک کشور مورد مطالعه لحاظ نشده اما در نقشه ها شرایط پیش روی ایران نیز ارائه شده است. خروجی مقاله به صورت مقایسه پیش بینی بارندگی در دو دوره ی 2040 تا 2069 و 2070 تا 2099 در مقایسه با 1961 تا 1990 است. نتایج بررسی حاکی از کاهش ده درصدی بارندگی در منطقه است هر چند این عدد در محدوده ی مورد بررسی همگن نیست. به عنوان مثال در بخش های جنوبی اروپا که بارندگی زیاد و رشد جمعیت اندک است تغییرات قابل توجهی در سرانه ی بارش وجود نخواهد داشت حال آنکه در خاورمیانه داستان به صورت دیگری است.
آنچه مرا در نقشه ها بسیار نگران کرد و پیشتر هم در موردش گفته بودم پیش بینی کاهش قابل توجه بارش در محدوده زاگرس است. به نقشه ی زیر که از خروجی های این مقاله است توجه کنید. برای دیدن نسخه ی بزرگتر روی نقشه کلیک کنید.
همانطور که می بینید بر اساس خروجی مدلسازی این پژوهشگران شرایط بارندگی در ایران بسیار ناهمگن است به طوری که در برخی مناطق بارندگی به میزان قابل توجهی افزایش و در برخی دیگر به شکل نگران کننده ای کاهش می یابد. توجه کنید که این نقشه ها فقط میزان بارندگی را نشان می دهد و خروجی به صورت سرانه نیست و در واقع رشد جمعیت در آن لحاظ نشده است.
Copyright 2011 by the American Geophysical Union.
Citation: Chenoweth, J., P. Hadjinicolaou, A. Bruggeman, J. Lelieveld, Z. Levin, M. A. Lange, E. Xoplaki, and M. Hadjikakou (2011), Impact of climate change on the water resources of the eastern Mediterranean and Middle East region: Modeled 21st century changes and implications, Water Resour. Res., 47, W06506, doi:10.1029/2010WR010269.
The likely effects of climate change on the water resources of the eastern Mediterranean and Middle East region are investigated using a high-resolution regional climate model (PRECIS) by comparing precipitation simulations of 2040–2069 and 2070–2099 with 1961–1990. The simulations show about a 10% decline in precipitation across the region by both the middle and the end of the century, with considerable variation between countries and international river basins. Results suggest that per capita water resources will not change particularly significantly in southeastern Europe, where they are relatively plentiful and population growth is minimal. However, in much of the Middle East, climate change coupled with population growth is likely to reduce per capita water resources considerably. This will inevitably result in major social, economic, and environmental change in the region. Countries where the required adaptation is likely to be particularly challenging include Turkey and Syria because of the large agricultural workforces, Iraq because of the magnitude of the change and its downstream location, and Jordan because of its meager per capita water resources coupled with limited options for desalination. If the internal water footprint of the region declines in line with precipitation but the total water footprint of the region increases in line with population, then by midcentury, as much as half the total water needs of the region may need to be provided through desalination and imported in the form of virtual water.
UR – http://dx.doi.org/10.1029/2010WR010269