دستیابی به اطلاعات پایه اندوختههای طبیعی، همواره بهعنوان یکی از مهمترین مؤلفههای انکارناپذیر و محوری برنامهریزان و دستاندرکاران حوزه منابع طبیعی و محیط زیست کشور بهحساب آمده، ولیکن شوربختانه در عمل از پایینترین سطح حساسیت در همه بخشهای اجرایی و حتی پژوهشی و تحقیقاتی این حوزه جایگاه داشته است. کمبود آمار و اطلاعات نهتنها برنامهریزی و مدیریت جامع در حوزه منابع طبیعی را با مشکل مواجه میسازد، بلکه بهعنوان نقیصهای تأملبرانگیز همواره کارشناسان و متخصصان این حوزه را برای مقابله با سیاستگذاریها و برنامهها غیرعلمیتصمیمگیران ارشد اجرایی و قانونگذاری کشور، با چالشهای جدی مواجه میکند!
بهعنوان مثال کمتوجهای نهادهای پژوهشی، تحقیقاتی و اجرای متولی به کارکردهای اجتنابناپذیر محیطزیستی جنگلهای زاگرس و نبود اطلاعات علمیو مستند در این زمینه، سبب شده است تا ارزشها و کارکردهای واقعی و حیاتی این جنگلها برای مسئولان ارشد منطقهای و کشوری روشن نبوده و ملاحظات محیطزیستی از جایگاه سزاواری در میان اولویتهای راهبردی و برنامهریزی آنان برخوردار نباشد. روند نگران کنندهای که حالا منجر به صدور دستور کشت دیم در زیراشکوب جنگل و یا پیشنهاد واگذاری جنگلها به دامداران میشود!
و اما یک خبر خوشحال کننده در همین زمینه، پژوهشی کاربردی و ارزشمند در خصوص کارکردهای زیستمحیطی جنگلهای زاگرس در حوزه ترسیب کربن است که توسط دوست عزیزم آقای یعقوب ایرانمنش از محققین پرتلاش مرکز تحقیقات منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری و دانشجوی دوره دکترای جنگلداری صورت گرفته است. برآورد میزان تولید سالانه بذر بلوط در جنگلهای زاگرس نیز یکی از یافتههای ارزشمند این فعالیت پژوهشی است که به لحاظ کاربردهای آن در طرحهای جنگلداری چند منظوره، با خوانندگان گرامیطبیعت بختیاری به اشتراک گذاشته میشود:
بذر بلوط ایرانی (Quercus brantti) در جنگلهای زاگرس از جنبههای مختلفی حائز اهمیت است. اضافهبر ارزشهای خوراکیدارویی از لحاظ میزان اندوختة کربن و همچنین زادآوری جنگل از اهمیت ویژهای برخوردار است. در این پژوهش که در جنگلهای چهارمحال و بختیاری انجام شده است، تعداد ۳۵ پایه بلوط ایرانی در دو فرم تکپایه و جستگروه بهصورت تصادفی انتخاب و آماربرداری از صفات کمی کلیة پایهها انجام شد. سپس بذر تمامیپایهها بهصورت جداگانه برداشت شده و وزن تر آنها در عرصه و وزن خشک نمونهها نیز به تفکیک طبقههای قطری در درختان تکپایه و جستگروه، در آزمایشگاه مورد اندازهگیری قرار گرفت.
نتایج این بررسیها نشان داد که میانگین زیتوده بذر در تودههای تکپایه ۱۴٫۱۲۸ کیلوگرم و در تودههای شاخهزاد ۲٫۱۴۶ کیلوگرم برای هر پایه است. با توجه به تراکم در هکتار درختان تکپایه و همچنین درختان شاخهزاد، بهطور متوسط زیتوده بذر درختان تکپایه معادل ۱۲۷۱٫۵۲ کیلوگرم و برای تودههای شاخهزاد ۲۱۴٫۶ کیلوگرم در هکتار برآورد شد. میزان تولید ۶ برابری بذر در درختان تکپایه نسبت به جستگروهها؛ گواه این حقیقت تلخ است که تبدیل شدن جنگلهای زاگرس از وضعیت دانهزاد به شاخهزاد سبب کاهش شدید میزان بذر تولیدی و ترسیب کربن و همچنین دوری جنگلها از شرایط کلیماکس و تشدید روند قهقرایی و کاهش توان اکولوژیکی آنها شده است.