من خیلی کم عصبانی میشم، اگر هم عصبانی بشم میرم یه جایی یه دوری میزنم رفع بشه، ولی گاهی رفتار متکبرانه و خودخواهانه آدم‌ها اجازه فراموش کردن نمی‌دهد.
حدود سه سال پیش جناب علیرضا شیرازی، مدیر بلاگفا، وبلاگ قبلی گرین‌بلاگ که یه وبلاگ محیط زیستی در بلاگفا بود رو بدون دلیلی بست. نه مطلب سیاسی، نه چیز خاصی در اون وبلاگ بود. همه‌اش سراسر یا مطالب آموزشی بود یا در نهایت تعدادی عکس در اعتراض به جریان «سیرک در محوطه سازمان حفاظت از محیط زیست.»
همون موقع بلافاصله به ایشان ایمیل زدم، محمد درویش یک پست اینجا نوشت و به خود ایشان تلفن زد، ولی ایشون جواب نداد. من هم چون درباره شیوه برخورد ایشون از دوستانم شنیده بودم دیگر پیگیر نشدم. آرشیو را که از دست داده بودم، یک جای دیگر وبلاگ دیگری درست کردم.
دیروز از حر منصوری شنیدم ایشون این‌بار وبلاگ «پیدا و پنهان» نوشته «الهه موسوی» روزنامه نگار خوب زیست‌محیطی رو تعطیل کرده.
من در پاسخ به یه کامنت ایشون در شبکه اجتماعی «فرندفید» بهشون اعتراض کردم «چرا وبلاگ محیط زیستی پیدا و پنها» رو تعطیل کردید؟ اما ایشان بدون احساس نیاز به پاسخ، کل کامنت رو یکبار حذف کرد. بعد که بهش اعتراض کردم می‌گوید” (این جناب مهدی «که من کامنتش رو حذف کردم» ایمیل نزده، پیام نذاشته) و غیره. و ادامه داده: «فقط و فقط منو در این مطلب پیدا کرده تا دنبال کاری بی ربط به این مطالب باشه ماشالله به این همه سواد، آدم حیرت می کنه از این همه عقلانیت».
آقای شیرازی، من و بسیاری دیگر مدت‌هاست که به خوبی با روش شما آشنا هستیم. من اونجا کامنت گذاشتم چون اون محیط فضای دوستانه‌تری داره و فکر می‌کردم جواب مثبتی می‌گیرم. ولی جنابعالی راحت‌ترین روش را انتخاب کردید. و کل کامنت رو حذف کردید.
جناب شیرازی، من ننوشتم «می‌دونم اینجا جاش نیست ولی خب چون جایی پیدات نکردم اینجا کامنت گذاشتم.» من نوشته بودم: «شرمنده که اینجا کامنت میزازم، اینطوری مطمئن میشم به دستت میرسه».
چنانکه به خودتان هم گفتم: جناب شیرازی عزیز، دنیا دنیای بدی شده: «این روزها همه آدم را حذف می‌کنند، شما هم حذف کن.»
کاری هم از دست ما بر نمی‌آید. متاسفانه وبلاگ «پیدا و پنهان» با آرشیو چند ساله از یادداشت‌های این روزنامه نگار حذف شده، تنها شاید بشود بخشی از این آرشیو را از سایت گرین‌بلاگ بازیابی کرد.
من به سایر دوستان توصیه جدی می‌کنم تا به مشکل وبلاگ‌های دیگر دچار نشده‌اند یا یک وبلاگ شخصی راه‌اندازی کنند یا یک سرویس بین‌المللی انتخاب کنند تا اگر وبلاگشان بسته شد حداقل بتوانند یک با استفاده از خروجی این سرویس‌ها، آرشیو وبلاگ را به جای دیگری منتقل کنند.