زاگرس سرزمين زيبايي هاي پنهان است؛ سرزميني كه از سردشت آذربايجان غربي تا مناطقي همچون چهار محال و بختیاری، لرستان، كهگيلويه و بویر احمد و فارس با یک هزار و 400 كيلومتر طول و 500 كيلومتر عرض غرب ايران را در آغوش خويش گرفته است. زاگرس از لحاظ منابع آب و خاك مهمترين و راهبردي ترين منطقه كشور به شمار مي آيد كه لزوم حفاظت از داشته هاي طبيعي آن بايد يكي از دغدغه هاي اصلي دولتمردان اين سرزمين باشد.
اين در حالي است كه در سالهاي اخير محيط زيست استان هاي زاگرس نشين صدمات بي شماري را تجربه كرده و در اين بين خسارات غيرقابل جبراني را نيز متحمل شده اند؛ آتش سوزي هاي گاه و بي گاه و از بين رفتن تنوع زيستي زاگرس، قاچاق گونه هاي در معرض خطر به ساير استان ها و حتي خارج از كشور، آلودگي بي سابقه ي هوا به وسيله حضور ريزگردهاي عربي و سدسازي هاي غير اصولي تنها گوشه اي است از آسيب هاي بسيار فراواني كه اين سرزمين در چند سال اخير به خود ديده است. در اين بين افزايش جمعيت و نياز فزاينده آن به استفاده از منابع سرزمني شرايط را براي تداوم عوامل زيستي سخت تر كرده است.
كشاورزي يكي از مشاغل رايج در منطقه زاگرس است كه زندگي بسياري روستاييان و عشاير به آن وابسته است؛ اين در حالي است كه استفاده بي رويه از كودهاي شيميايي شرايط محيط زيست طبيعي زاگرس را مختل كرده و از آن مهمتر شخم زدن دامنه هايي با شيب تند خطر فرسايش و از بين رفتن عوامل زيستي خاك را دو چندان کرده است.
اين در حالي است كه در جهان امروز موج جديدي از كشاورزي نوين در بسياري در كشورهاي در حال توسعه باب شده كه از آن به عنوان كشاورزي پايدار نام برده مي شود. اين نوع از كشاورزي رابطه اي متعادل به محيط پيرامون برقرار كرده و با اينكه تمامي منافع كشاورز را در نظر مي گيرد بازده بسيار مطلوبي را نيز در پي دارد. كشاورزي پايدار مي تواند با حفظ اندوخته هاي زيستي راهبردي نوين در جهت افزايش منافع اقتصادي سرزميني همچون زاگرس باشد.
در همين ارتباط منتظر گزارش مفصل ديده بان زاگرس باشيد…
در همين ارتباط؛
وسعت جنگل هاي زاگرس / يادداشت هومان خاكپور
جنگل هاي زاگرس زير كشت! / گزارش تصويري