در شرایطی که تصرف های انسانی، راه را بر دسترسی زمستانی حیوانات کوه زی به نقاط گرم تر مانند دشت ها بسته است، وظیفه ی اخلاقی ما است که این مخلوقات زیبا را در حمایت خود بگیریم.
چند نکته:
از شکار و هرگونه آزار حیواناتی که به کوه پایه ها و اطراف مناطق مسکونی نزدیک می شوند، خودداری کنیم و با شکارچیان غیر مجاز برخورد کنیم. حتی اگر استثناً حیوان خطرناکی ببینیم با کمی تدبیر می توانیم آن را دور کنیم یا خودمان از آن دور شویم.
• به دیگران آموزش دهیم تا با حیات وحش رفتار مهربانانه داشته باشند؛ در زمستان، پرندگان مهاجر به مهمانی سرزمین ما می آیند و بسیاری از پستانداران باردار هستند.
• در حد توان خود به تغذیه ی حیوانات کمک کنیم؛ ریختن دانه برای پرندگان و پخش علوفه برای علف خواران می تواند بخشی از این کمک ها باشد. بدیهی است که کارهای حمایتی ما نباید سبب بدعادت شدن یا تغییر الگوی طبیعی تغذیه ی جانوران شود؛ برای اجرای اصولی این گونه برنامه ها بهتر است با اداره ها و پاسگاه های سازمان حفاظت محیط زیست تماس گرفت.
• جذب کمک مالی از گروه های کوه نوردی، کارخانه ها و سازمان های بزرگ و دیگر جاها برای تهیه ی علوفه و دانه، و اجرای برنامه های خانوادگی برای پخش آن ها می تواند یکی از هدف های ورزشی و گردشی طبیعت دوستان در فصل زمستان باشد.
دشواری تغذیه در محیط های طبیعی، محدود به روزهای برفی نیست؛ تا رویش گیاهان در بهار، و البته در شرایط خشکسالی های تابستانی هم چنین مشکلی وجود خواهد داشت.
· تلاش برای حفظ زیستگاه های طبیعی، بهترین راه برای حفاظت حیات وحش است.
(از “دیده بان کوهستان” 22/11/1389)