مردم ایران متهم ردیف اول نابودی منابع آب مملکت ایران هستند . هر اروپایی روزانه بطور میانگین ۷۰ لیتر آب مصرف می کند اما هر ایرانی بطور میانگین ، روزانه بیش از ۱۷۰ لیتر آب را به هدر می دهد . این در حالیست که میزان بارش و فراوانی آب در اروپا ده تا یکصد برابر بیشتر از ایران است . ایران کشوری خشک ، بیابانی و بی آب است . در یک چنین سرزمینی آب کمیاب و کیمیاست و می بایست که حکم جواهر را داشته باشد ، اما در همین شرایط ، مردم ایران تنها ملتی در دنیا هستند که تنها چیزی که برایشان هیچ ارزشی ندارد و آنرا به قیمتی مفت و مجانی به هدر می دهند ، آب است . سدهایی که بر رودخانه های ایران زده اند و با آنها حلقوم دریاچه ها و تالاب های ایران را فشار داده اند و آنها را یک به یک به خشکی کشانده اند ، فقط و فقط برای تامین آب شرب و کشاورزی مردم ایران است . اگر ما مردم ایران دست به نابودی و تاراج منابع آب کشورمان نمی زدیم ، به ساختن یک چنین سدهایی هم نیازی نبود . اگر دریاچه ای خشکیده است ، اگر رودخانه ای خشکیده است و اگر تالابی از بی آبی مرده است ، مقصرش ما هستیم . تا کی باید مسئولیت خطاها و بدکاری ها و ویرانگری های خود را به گردن حکومت ها و زمین و آسمان بیندازیم؟ .. از نوشته های عبداللطیف عبادی