لطفعلی عاقلی
استادیار پژوهشکده اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس
میکائیل ولائی یامچی
کارشناس ارشد اقتصاد محیط زیست دانشگاه تهران
حسن جنگ‌آور
کارشناس ارشد اقتصاد محیط زیست دانشگاه تهران
چکیده
اقتصاد در ابعاد مختلف تولید و مصرف با منابع طبیعی و محیط زیست در ارتباط است. رشد جمعیت همراه با رشد اقتصادي علاوه بر کاهش کیفیت منابع، سبب فراتر رفتن آلاینده‌ها از ظرفیت تحمل محیط طبیعی شده‌اند. در اوایل سال 1990 تلاشهایی براي گسترش نظام حسابهاي ملی به منظور احتساب اُفت کیفیت محیطی و نابرابري درآمدي انجام و منجر به ارائه مفهوم جدید «تولید ملی سبز» شد. با لحاظ استهلاك منابع طبیعی و احتساب محیط زیست (یا سبز کردن حسابهاي ملی)، می‌توان به جای تولید ناخالص ملی، معیار تولید ناخالص ملی سبز را به دست آورد. اگر چه غالباً آزادسازي تجاری به عنوان عامل مثبت و مؤثر در رشد اقتصادي و افزایش رفاه مطرح می‌شود، اما طی چند دهه اخیر در برخی از کشورها، تجارت رو به رشد بدون در نظر گرفتن ملاك‌ها و استانداردهاي زیست محیطی و صرفاً به منظور دسترسی به بازار محصولات سایر کشورها تحت فناوري‌هاي غیردوستانه با محیط زیست، به استفاده گسترده و ناصحیح از منابع و انرژي منجر شده و آلودگی‌هاي فراوانی از جمله انتشار گازهاي گلخانه‌اي در پی داشته است. بررسی اثر اندازه باز بودن اقتصاد بر تخریب زیست محیطی در ایران طی دوره زمانی 1385 – 1353 نشان می‌دهد که رابطه مثبت بین درجه باز بودن اقتصاد و تخریب زیست محیطی در کوتاه‌مدت و بلندمدت، همچنین رابطه مثبت بین انتشار دي اکسیدکربن و تخریب زیست محیطی وجود دارد.
متن مقاله را در اینجا بخوانید!