دیروز روز جهانی گیاهخواری بود. بسیاری از دوستان عزیزی که در زمینه محیط زیست و بویژه حمایت از حیوانات فعالیت می کنند، گیاهخوار هستند که جا دارد این روز را به همه آنها تبریک بگوبم.
نمی خواهم وارد مسائل مربوط به گیاهخواری و همه چیزخواری بشوم و یا اینکه از نظر طبیعی انسان گیاهخوار است یا همه چیزخوار. هدف از این نوشته اشاره به برخی مطالب و جملاتی است که گاهاً از سوی برخی از طرفداران محیط زیست گفته می شود. به این جملات توجه کنید:
– ادعای حمایت از محیط زیست و حیوانات بدون گیاهخوار بودن ادعای غلطی است.
– ادعای حمایت از حیوانات از سوی کسانی که حیوان خانگی نگه می دارند ادعایی غلط است.
– کسی نمی تواند ادعا کند که حامی محیط زیست است ولی سیگار و قلیان بکشد.
– هر کس به جای وسایل حمل و نقل عمومی از خودروی شخصی استفاده کند حامی محیط زیست نیست.
– ادعای حمایت از محیط زیست از سوی کسانی که به جای دوچرخه از موتورسیکلت استفاده می کنند ادعایی مسخره است.
– هر کس که از لامپ کم مصرف استفاده نکند حامی محیط زیست نیست.
– کسی که از کیف و کمربند و لباس چرمی استفاده کند حامی محیط زیست و حیوانات نیست.
– گیاهخواری تنها راه نجات محیط زیست و حیوانات است.
– اگر به جای کیسه پارچه از کیسه پلاستیکی استفاده کنی نمی توانی خود را حامی محیط زیست بدانی.
اینها مطالب و جملاتی است که گاهاً از سوی برخی از حامیان حیوانات و محیط زیست شنیده می شود. هر کدام از اینها به تنهایی حتمن درست است و رعایت آنها می تواند به نجات زمین کمک کند. اما به راستی در میان 7 میلیارد ساکن زمین چه کسی را سراغ دارید تمامی نکات فوق را رعایت کند؟!
مگر طرفداران محیط زیست در ایران چند نفر هستند که با این جملات عده ای را دلسرد کرده، از خود برانیم و این اقلیت محدود را زیر چندین و چند رادیکال ببریم تا نهایتاً به عدد صفر مطلق برسیم.
ما برای وصل کردن آمدیم؟ … نی، برای فصل کردن آمدیم!