کنوانسیون استکهلم:
تاريخچه كنوانسيون :
آلاينده هاي آلي پايدار ( Persistent Organic Pollutants ) تركيبات آلي طبيعي يا مصنوعي بوده كه در برابر تجزيه بيولوژيكي ، شيميايي و حتي پرتوها مقاوم مي باشند . اين مواد بطور كلي داراي مشخصه هايي نظير حلاليت كم در آب و حلاليت زياد در چربي ( كه سبب مي شود اين مواد در بافتهاي چربي موجودات زنده انباشته شود ) هستند .POPs در غلظت هاي پايين از طريق حركت آب رودخانه ها و درياها انتقال يافته و چون اين مواد جزء موادآلي نيمه فرار به شمار مي روند ، قادر به طي مسافتهاي طولاني در اتمسفر به همراه جريان هوا بوده كه سبب انتشار گسترده در سطح زمين حتي در مناطقي كه از اين مواد استفاده نمي شود ، مي گردد . بنابر اين انسان و موجودات زنده در دركجاي دنيا در معرض تماس با POPs قرار داشته كه در برخي موارد اين موضوع در يك دوره زماني افزايش مي يابد.كنوانسيون استکهلم با هدف حفاظت ازسلامت انسان و محيط زيست در برابر آلايندههاي آلي پايدار(POPs) و برنامه ریزی جهت کاهش و حذف کاربردآنها در تاريخ 22 مي سال 2002 توسط 126 كشور امضا گرديد و كشور ایران