صدای کوچ آب از بستر دریاچه ارومیه سالهاست گوش همه نامدیرانی را که با بی تدبیری ظلمی را بر این نگین زیبای ایران روا داشتند کر کرده است.
سالهاست آرام آرام و بی صدا همانند شیب کم بستر دریاچه آب این دریاچه پسرفت میکند. سالهاست که دیگر همهمه مسافران در حاشیه دریاچه ارومیه و در مجاورت جاده های دسترسی شنیده نمی شود. آرتمیا تنها زیستمند این بستر حیات مرده است. آن وقت ها که خیلی ها ضجه می زدند ، ناله می کردند ، فریاد بر می آوردند که دستکاری در دریاچه بر بنیاد تفکرات کارشناسی نبوده و نبایستی سودهای آنی در طی طریق جاده ای را فدای جدایی دریاچه به دو نیمه کرد. کسی شاید فکر نمی کرد که این کار در آینده ای نزدیک دود این بی تدبیری را در چشم های خود آنها فرو خواهد کرد. این روزها عجب شیر درگیر سونامی نمک شده . فردا با خشک شدن کامل دریاچه همه آنها که لذت سفر کوتاه از ارومیه به تبریز را داشتند درگیر این گردباد و سونامی نمک خواهند شد. سالهاست این دریاچه مرده و ما بر یک مرده مرثیه می خوانیم. آب رفته به جوی و ماست ریخته به ظرف بر نخواهد گشت. از کشاورز گرسنه که شکم اهل وعیال او وابسته به نیم طناب زمین است چه انتظاری می رود تا در زمین خود چاه حفر نکند و یا پمپی را بر رودخانه سوار نکند. از کشاورزان متمول و فئودال ها نیز در انباشت ثروت به هر بهایی نیز انتظاری نمی رود. از وزارتی که بند بند وجود او بر بنیاد ساخت سازه و سد بوده و از قبال او خیلی ها به نان و نوائی رسیدند نیز توقعی نیست. از آسمان چه انتظار بیهوده ای داریم که به زمین ما کرامتی عطا نماید و ما را از خشکسالی های پی در پی نجات دهد. در حالیکه خود از بذل کرم به همنوع خود، به موطن خود و به تنها داشته خود دریغ می ورزیم . از هیچکس و هیچ چیز انتظاری نمی رود تا بداد این دریاچه برسند چرا که سالهاست چوب حراج بر پیکر این دریاچه زده شده .نه همایش نه سمینار نه مدیریت کارآمد نه چند سال تر سالی و نه هیچ ترفندی به داد دریاچه ارومیه نخواهد رسید. این را گفتیم تا حداقل متولیان آذری، دیار آذربایجان نیک بدانند که خود آنها نیز حرمت این امامزاده را نگه نداشتند. زیباترین حرف ها ، شیرینترین بحث ها ، قوی ترین کارشناسان، زبده ترین مدیران حریفی برای سالها بد تدبیری نخواهد بود.تنها میتوان خاطرات این دریاچه را در اذهان نگاه داشت تا سینه به سینه به نسل های بعد منتقل گردد.فعلن همین