مواظب باشیم قافیه را نبازیم

 

چندی پیش وپس از چهارمین اجلاس وزرای محیط زیست کشورهای سازمان همکاری های اقتصادی اکو به ریاست و میزبانی رییس سازمان حفاظت محیط زیست ایران ، جناب مهندس محمدی زاده مصاحبه ای در یکی از رسانه های تصویری انجام  و از باروری ابرها بر روی عراق خبر دادند که یکی از راهکارهای اجرائی در مقابله با ریزگردها معرفی شد گر چه دامن زدن به چنین صحبت هائی بر شدت خبط اینگونه تفکرات سطحی میافزاید اما بد نیست  مدیران اجرائی در چنین سطوحی به نکات مهم ونتایج خطرناک چنین اظهار فضل هائی اندیشیده و با نکته سنجی به ابراز عقیده  کارشناسانه همت گمارند.
عمومن بارشهای حادث شده درایران ناشی از جبهه دریای مدیترانه در غرب ایران بوده که در صورت تخلیه این جبهه در هر یک از کشورهای مسیر با کمک یدور نقره  عملن رطوبت وابری به ایران نخواهد آمد.

افکار تراوشی از ذهن مدیران محیط زیست همانند آب پاشی توسط هواپیماهای سم پاش گاهن آنقدر غیر فنی وغیر کارشناسی است که بی سواد ترین افراد جامعه هم با نیشخند از آن یاد میکنند.اما بیان چنین جملاتی از بالاترین مقام سازمان حفاظت محیط زیست که در صورت اجرا خشکی سرزمین ما را بیش از پیش دامن خواهد زد سخت نگران کننده است.


مدیران سازمان حفاظت محیط زیست شاید تاکنون نحوه مالچ پاشی را نیز از نزدیک ندیده و یقینن اجرای آنرا هم نداشته اند پس چه بهتر با مدیران مرتبط با این فن که همانا دفتر بیابان سازمان جنگلها،مراتع وآبخیزداری بوده در چنین نشست های جهانی شرکت نمایند.ونیک بدانند که ما با همه ابزارها وقدرت فکری موجود تنها طی سالیان طولانی موفق به مهار حدود 200 هزار هکتار بیابان شده ایم واین در حالی است که در عراق هر سال همین میزان را میخواهیم مالچ پاشی کنیم.یعنی کاری را ظرف 46 سال ما انجام دادیم میخواهیم عربها ظرف یکسال انجام دهند.
برگزاری چنین نشست های فانتزی همانند حضور سازمانی غیر حرفه ای چون محیط زیست ونه سازمانهای مرتبط کمکی به حل بحران حادث شده نخواهد کرد.سالها بی تدبیری در کشورهای منطقه موجبات بروز چنین بلای دامنگیری شده وبا 5 سال وده سال  وعده جهت کنترل ریزگردها که روند تخریب سرزمین وشتاب بیابان زائی در همه جای منطقه رو به تزاید است رسیدن به روزهای قبل یک رویا بیش نخواهد بود.
آیا غیر از این است که ما برای همه تالابها، هورها ودریاچه های داخلی خود برنامه داشتیم تا از مرگ واضمحلال زود هنگام آنها بکاهیم که حال بتوانیم برای حرکات برون مرزی موفقیتی کسب کنیم؟جایگاه محیط زیست ما چنان متزلزل است که خیلی وقتها دیگر نهادها وسازمانها تره هم برای آن خرد نمیکنند.وقتی عدم هماهنگی بین وزارتخانه ها وسازمانهای داخلی موجب میگردد تا از محیط زیست تنها یک مترسک بسازیم چه انتظاری برای بهبود شرایط وعدم تخریب محیط زیست خود داریم؟ وقتی ما  در مناسبات زیست محیطی داخلی دستاوردی نیکو نداشته ونداریم وحتی نمیتوانیم در تعامل با وزارت نیرو نه در مقام توجیه سد ناساختن بلکه دادن حق آبه به زیردستهای تشنه موفقیتی کسب کنیم، پس چگونه توقع داریم در برخورد با مشکلات برون کشوری موفق شویم؟


کمک یک میلیارد دلاری ایران به عراق جهت عملیات بیابان زدائی وتثبیت ریزگردها نیز که در رسانه ها منتشر شد یکی دیگر از خبط های مدیران ما بوده است.
کشوری که طی سالها جنگ، جدای از خسارات زیست محیطی ، مال این مرز وبوم را به غارت برد، ناموس آنها را متعرض شد  و جوانان آنها را به خاک وخون کشید.اکنون جلودار دریافت کمک های نقدی وغیر نقدی از ایران است.اگر طرف ما ملزم به پرداخت خسارت های ناشی از جنگ شد چرا سیل کمک های نقدی جهت بازسازی عتبات ودیگر کمک ها از سوی ایران به عراق سرازیر میگردد؟آیا افزایش زوار به عراق برای طرف ما سود آور نخواهد بود؟پس بهتر که اگر هم اصرار به کمک مالی داریم از محل خسارتهای وارده ناشی از جنگ  به ایران ونیز درآمد ناشی از زوار به عراق تامین گردد.
یادمان باشد اگر قرار است در جهت کنترل ریزگردها کاری کنیم، تا پرداخت پول به طرف عراقی جلو برویم واگربیش از آن هزینه کنیم تمام انگیزه های همکاری را از طرف مقابل گرفته ایم چرا که آنوقت برای نهالکاری وهر نوع فعالیت مرتبط بایستی  نه تنها فرمول مالچ نفتی وغیر نفتی را به آنها بدهیم بلکه خود نیزآنرا تولید وپول اجرا را هم بدهیم وآخر سر هم کارگر افغانی به عراق ببریم تا بیابان زدائی کنیم. از سوی دیگر وقتی کارشناسان عراقی بروز این مشکل را ناشی از سد سازی بر روی کارون میدانند.هر گونه خود شیرینی از سوی ایران یعنی بها دادن به نظرات کارشناسان طرف عراقی واین یعنی قبول مقصر بودن در ایجاد مشکل ریزگرد.
و فراموش نکنیم که در 8 سال جنگ چه بر مردمان خوب این دیار گذشت .چرا که هنوز صدای دختران سوسنگرد و صیحه های مادران قصر شیرین و ناله ی همرزمان در ارتفاعات آلواتان که بر سر پیمان خود معامله نکردند هنوز در گوشمان میپیچد.      


 مطالب مرتبط قبلی:

باز ریز گرد بی ترانه

طاقتم طاق شد از گرد هویش کوک کن ساعت خویش

فاتحه مع الصلوات