چندی پیش به نمایشگاه صنایع دستی در مصلا تهران رفتم.این همه گوناگونی صنایع دستی (پوشش جاها و استانهای گوناگون و گونه های بسیار خوراکی و زندگی و آیین ها و موسیقی و…)انسان را به شگفتی وا می دارد که مردم این سرزمین چه نبوغ و توانایی شگفتی داشته اند و دارند.
زیبایی ، هنر و فرهنگی که در جای جای این کارها دیده میشود، انسان را به اندیشه ایی بلند و نیز ژرف وا می دارد و ناخودآگاه با از خود می پرسد: این ها از کجا سرچشمه میگیرند و اگر در همه اروپا و روسیه و کانادا و آمریکا بگردیم ،نیمی از این همه گوناگونی را می توان یافت؟ و این سرمایه چه بزرگ و سترگ و پایان ناپذیر و ستودنی است!
اما افسوس و صد افسوس این روزها دیدگاهی خواهان ارایه یک مدل پوشش برای مردم یا دانشجویان شده.نمی دانم از گوناگونی و خرد و فرهنگ و تاریخ نهفته در آن چه میزان می دانند.پیشنهاد می کنم بروند دنبال پژوهش و دانش و خرد و مشورت با دانایان