قرارگاه ونداربن، نمونه ی بزرگ بی راهه رفتن فدراسیون کوه نوردی در «حمایت» از ورزش کوه نوردی است. با وجود قرارگاه رودبارک، نیازی به تصرف یک هکتار از منابع طبیعی (البته با مجوز اداره ی منابع طبیعی) نبود و فقط می توان تصور کرد که فدراسیون با این توهم که «به نفع کوه نوردان است اگر سهمی از منابع طبیعی را برای آنان بگیریم» (و شاید با این پیش بینی که در آینده ، زمین گران قیمت شده ی قرارگاه رودبارک را بفروشند؟)، به این کار اقدام کرده است. این قرارگاه، در حریم رودخانه ی حفاظت شده ی سردابرود واقع شده و هم ساخت آن و هم پساب های آن قطعا به رودخانه و به تاسیسات مرکز پرورش آزادماهیان کلاردشت آسیب خواهد رساند.
این مرکز، در سال 1362 پس از بررسی های میدانی گسترده در مازندران به منظور نجات گونه ی در معرض انقراض و بسیار اقتصادی آزاد ماهی، در کلاردشت ( بالاتر از رودبارک ) به بهره برداری رسید. مکان یابی مرکز به گونه ای صورت گرفت که بالاتر از آن هیچ سکونتگاه قابل توجهی نباشد تا آب کاملا سالم رودخانه به مرکز برسد. اما ، اکنون قرارگاه فدراسیون ، بزرگ ترین ساختمان منفرد در بالادست مرکز یادشده است (متن کامل مقاله، در اینجا).
اکنون به نوشته ی پایگاه اینترنتی کوه نوردان کلاردشت، سیل منطقه سبب شده که حدود پنجاه هزار لیتر گازوییل قرارگاه وارد رودخانه ی سردابرود شود. قطعا در آینده هم پساب و زباله های این مجتمع موجب آلوده سازی بیشتر رودخانه خواهد شد.