چرا شيرازي ها تفكيك زباله در مقصد را به تفكيك زباله در مبدا ترجيح مي دهند؟

مدير كل محيط زيست استان فارس امروز اعلام كرده كه بزودي شيراز دومين شهر برخوردار از كارخانه " تفكيك زباله در مقصد" مي شود.

 به گفته وي در حال حاضر در شهر شيراز روزانه بيش از يك هزار تن پسماند عادي توليد مي شود كه فقط حدود 40 تن از اين زباله ها در مبدا تفكيك مي شود و با راه اندازي اين كارخانه روزانه 500تن زباله در مقصد تفكيك خواهد شد! و بدين ترتيب شهر شيراز پس از تهران، دومين شهر در سطح كشور است كه به كارخانه تفكيك بازيافت از مقصد مجهز شده است.

اما يك نكته !

شايد بهتر بود مسئولان محترم شهر شيراز به جاي اينكه تفكيك زباله در مقصد را باب كنند از ابتدا خود را راحت مي كردند و به جاي صرف اين هزينه براي راه اندازي خط جدا سازي پسماندها در مقصد ،‌ اين بودجه را صرف فرهنگسازي و جداسازي پسماندها در مبدا مي كردند . اما اينكه چرا مسئولان محترم دستگاههاي اجرايي در ايران حاضرند در هر زمينه اي هزينه كنند الا فرهنگسازي ،‌اين ديگه مسئله ايست كه پاسخ اش تا حدودي مشخص است !

فرهنگسازي مقوله ايست كه براي انجام آن بايد ارتباط مداوم و مستمري بين دولت و نهاد هاي غير دولتي به عنوان بازوان اجرايي دولت وجود داشته باشد كه متاسفانه نيست !

فرهنگسازي مقوله اي است كه نيازمند هزينه است ،‌ مثل هر كار ديگري! اما در ايران به گونه اي تلقي شده كه انگار نهادهاي غير دولتي وظيفه دارند مفت و مجاني از وقت و انرژي شان و حتي از جيب شان هزينه كنند و بروند دنبال فرهنگ سازي و نبايد از دولتي ها انتظار بودجه داشته باشند . بعضا اگر هم بودجه اي براي طرح هاي آموزشي و فرهنگسازي به ان اجي اوها داده مي شود متاسفانه اينقدر قطره چكاني و ناچيز است كه واقعا آدم پشيمان مي شه .

اما نكته مهمتر! صرف نظر از اينكه چقدر هزينه بايد بشه تا پسماندها در مقصد جداسازي بشه، ‌مسائل بهداشتي اين قضيه هم قابل توجه است كه انگار اصلا مورد توجه قرار نگرفته است.

مسلما بازيافت اقلام بازيافتي در پسماندهاي شهري، زماني توجيه اقتصادي و بهداشتي داره كه تفكيك در مبدا صورت گرفته باشه نه اينكه از ميان انبوه كثافت و آلودگي اين جداسازي و تفكيك صورت بگيره و بعد هم كلي هزينه صورت بگيره براي ضدعفوني كردن شيشه ها و پلاستيك هاي جدا شده از ميان زباله ها .( تازه اگر اين كار صورت بگيره )

باور كنيد مديريت پسماند هم مثل ساير انواع مديريت يك علم است و ملزومات و ملاحظات خاص خودش را دارد. ولي خب متاسفانه در ايران مديريت ها به جاي اينكه رويكرد علمي داشته باشه رويكرد سليقه اي و سياسي داره و هر كس از ظن خودش در حوزه اي كه هست تصميم مي گيره . نتيجه اش هم همين مي شه كه مي بينيد!

 

Posted in: دسته‌بندی نشده