فدراسیون کوه نوردی و صعودهای ورزشی، با یک رییس و سه چهار نفر کارمند و البته تعدادی علاقمند داوطلب که بیشترشان آموزش دیده در گروه ها و باشگاه های غیردولتی هستند و داوطلبانه در آن کار می کنند، هر جا که به "به صرفه اش" باشد، خود را دستگاه دولتی انحصاری، و ناظر و حاکم بر صدها سازمان غیردولتی کوه نوردی و رشته های نزدیک به آن اعلام می کند. این اداره، گذشته از آن که برخلاف فدراسیون جهانی کوه نوردی (UIAA)، صعودهای مسابقه ای را از ساختار خود جدا نکرده، کار را به جایی رسانده که در مورد غارنوردی، دوچرخه سواری کوهستان، راهنمایی در کوهستان، و حتی پزشکی کوهستان هم فقط و فقط خودش را قبول دارد و لاغیر!
این رویه، نه برای فدراسیون کوه نوردی (که علی القاعده، مطابق آن چه از معنای "فدراسیون" برمی آید، باید نماینده ی باشگاه ها و گروه ها و مربیان و جامعه ی کوه نوردی -و نه یک سازمان دولتی- باشد)، نه برای گروه ها و باشگاه ها و انجمن ها که زیرساخت کوه نوردی کشور را شکل می دهند، و نه برای پیشرفت کوه نوردی کشور، مفید نیست.
چند روز پیش، کارگروه (کمیته ی) پزشکی فدراسیون، اطلاعیه ای صادر و اعلام کرد: «کلیه ی کلاس های دوره ی پزشکی ارتفاع بایستی با هماهنگی و مجوز فدراسیون کوه نوردی برگزار شود تا مدارک این دوره ها معتبر و قابل ارایه در سایر کلاس های تخصصی فدراسیون باشد». انجمن پزشکی کوهستان ایران، در این ارتباط یادداشت هایی نوشته است که می توانید در اینجا بخوانید.