پیدا و پیمان: دکتر اسماعیل کهرم در جشن ملی روز دماوند تنها راهکار نجات دماوند از نابودی را حفاظت و قانونمندشدن آن دانست و گفت: «بهترین کاری که رییس سازمان محیط زیست می تواند انجام بدهد این است که منطقه دماوند را منطقه حفاظت شده محیط زیست اعلام کند تا هم این زیبای خفته ایران، از آسیب هایی که به شدت آنرا احاطه کرده اند مصون بماند و هم جبران اشتباهات خود را بکند.»
کهرم در جشن تیرگان و روز ملی دماوند که به همت انجمن کوهنوردان ایران، انجمن دوستداران دماوند، دانشگاه پیام نور، شورای شهر و شهرداری رینه و بخشداری لاریجان در روز جمعه در شهر رینه برگزار شد ضمن بیان این شعر مرحوم نادر ابراهیمی که محمد نوری آنرا به آواز خوانده ” ما برای اینکه ایران گوهری تابان شود خون دل ها خورده ایم” گفت: «ما نیز برای حفظ این سرزمین و این مناطق، خون دل های فراوان خورده ایم.»
او در حالی که با وجود بیماری به این سفر امده بود به گریه افتاده و جمعیت نیز به شدت تحت تاثیر او قرار گرفته بودند گفت: «امروز مناطق ارزشمند ما وضعیت بسیار تاسف باری دارند و متاسفانه با مجوز سازمان محیط زیست در حال تخریب هستند و در این بین دماوند نیز از این قاعده مستثنی نیست.»
این استاد دانشگاه در ادامه با اشاره به نابودی دریاچه ارومیه گفت: «بنده در سال ۱۳۵۳ گفتم که اگر این سدهای بالادست این دریاچه ساخته شود نابودی دریاچه ارومیه حتمی است؛ اما بسیاری این حرف را باور نکردند و امروز این دریاچه به نمکزار تبدیل شده؛ امروز هم می گویم اگر برای دماوند کاری نکنیم قطعا به زودی و طی مدتی کوتاه آنرا برای همیشه از دست خواهیم داد.»
کهرم ضمن بیان اینکه آقای محمدی زاده (رئیس سازمان حفاظت محیط زیست) چندین منطقه را به دیگر سازمان ها واگذار کرده است که یکی از آنها پناهگاه حیات وحش میانکاله است گفت: «می خواهند در میانکاله پالایشگاه بسازند؛ این منطقه “پناهگاه حیات وحش” است ؛ آیا می خواهند برای حیات وحش میانکاله پالایشگاه بسازند؟ و آیا به سرنوشت این حیات وحش، بعد از راه اندازی پالایشگاه فکر کرده اند که چگونه نابود خواهند شد؟»
او گفت: «ببر سیبری را به نام ببر مازندران به این ملت تحمیل کردند و او هم از دست رفت؛ حالا می خواهند دوباره از روسیه ببر بیاورند؛ آخر تا چه زمانی قرار است این اشتباه ها تکرار شود؟»
او سپس خطاب به رییس سازمان محیط زیست گفت:« آقای محمدی زاده در مدت باقیمانده مدیریتش برای جبران این وضعیت اگر همین یک کار را بکند و منطقه دماوند را منطقه حفاظت شده اعلام کند جای بسی خوشوقتی است و می توان امیدوار بود که حداقل جبران برخی اشتباهات شود.»
دکتر کهرم در ادامه گفت: «اگر کشورهای دیگر نعمت و سفره ای مانند دماوند ما را داشتند به گونه ای از آن نگهداری و بهره برداری می کردند که نسل های آینده نیز بتوانند از آن استفاده کنند. اما ما طوری از دماوند بهره برداری می کنیم که انگار فردایی وجود ندارد.»
او در ادامه گفت: «چرای دام باعث می شود علوفه از دامن دماوند حذف شده و خاک عریان شود. بعد در اثر وزش باد و ریزش باران، فرسایش ناودانی اتفاق می افتد که پس از نیم دهه کوه، تکه تکه می شود. اتفاقی که برای هیمالیا با آن همه عظمتش افتاد. دوم اینکه برداشت از معادن پوکه که می گویند شش معدن پوکه مجموعا در حدود ۶۰۰ کامیون در روز دامنه را تخلیه می کنند تا ۲۰۰ سال دیگر دماوند را نابود خواهد کرد.»
این استاد دانشگاه درباره دیگر معضل زیست محیطی دماوند گفت: «مسئله دیگر راهپیمایی های گروهی است که مردم به دماوند می روند. راهپیمایی های ۴۰۰ ، ۱۰۰۰ و حتی من شنیده ام ۱۰ هزار نفری که در آنها، گیاهان لگدکوب شده و از بین می روند و فرسایش ناودانی تشدید می شود. در مجموع ما به صورت پایدار از دماوند استفاده نمی کنیم و اگر بخواهیم این استفاده پایدار شود باید تعداد کسانی که به دماوند می روند به تعداد مشخص و به اندازه انگشتان یک دست باشد.»
او ادامه داد: «در منطقه یلواستون در ایالات متحده کاملا حساب شده و کنترل شده گردشگر را اجازه ورود می دهند و حتی مشخص می کنند چه تعداد در هفته و چه تعداد در ماه گردشگر داشته باشند و گاه تا سال ها نام افراد در لیست انتظار جای داده می شود تا بتوانند از این مناطق دیدن کنند. بسیاری نیز هرگز از نزدیک این مناطق را نمی بینند. اما ما با چنین بهره برداری از دماوند، این زیبای خفته، نهایتا تا ۲۰۰ سال دیگر آنرا را خواهیم داشت و بچه های ما مرگ دماوند را به چشم خواهند دید.»
در این جشن که در سالن دانشگاه پیام نور رینه برگزار شد جمعی از مردم رینه، کوهنوردان بسیاری از شهرهای ایران، فعالان زیست محیطی و خبرنگاران شرکت داشتند که در انتها بیانیه ای از سوی برگزارکنندگان درباره لزوم حفاظت بیشتر از دماوند و راهکارهای آن صادر شد. در ادامه برنامه شاهنامه خوانی برگزار شد و نیز از خانم پروانه کاظمی تنها بانوی کوهنورد جهان که توانسته دو قله اورست و لوتسه را در یک فصل صعود کند تجلیل شد.
همچنین در محوطه حیات دانشگاه، غرفه های ارائه کتاب، صنایع دستی و دیگر محصولات فرهنگی و بومی دائر بود که مورد استقبال شرکت کنندگان قرار گرفت.