روز به روز محیط زیست وطن روزهای بدتری را میبیند. شاخص جهانی عملکرد زیست محیطی (EPI) (Environmental Performansce Index) برای ایران نشان میدهد رتبه 114 را کسب کرده ایم و طی دو سال اخیر36 پله نزول در بین 132 کشور جهان داشته ایم .چرا؟ برداشت آب بدلیل افزایش روز افزون جمعیت و حفر چاه های غیر مجاز، کاهش ذخائر آبهای تحت الارض ؛نشست دشت ها، اثرات انسان برآبها و آلودگی آبهای زیر زمینی وسطحی؛ وجود نیترات در آب آشامیدن؛آلودگی هوا بدلائل مختلف چون نبود استاندارد در سوخت مصرفی و افزایش خودروهای غیر استاندارد،کارخانجات موجود در حاشیه شهرها، پراکنش آزبست در هوا، پراکنش گازهای اس او دو و سه او دو در هوا،
کشاورزی غیر اصولی که منجر به شوری آبها وخاک میشود،کاهش پوشش گیاهی وکاهش سطوح جنگل ، تبدیل اراضی جنگل ومرتع به زراعت وساختمان وشهر سازی،ساخت سدهای غیر ضروری بدون احداث شبکه های آبرسانی ونیز ندادن حق آبه به دشتهای زیر دست که نتیجه ای جز رها سازی اراضی زراعی وخشک شدن تالابها و دریاچه های داخلی ندارد، بروز ریزگرد و اثرات مستقیم بر سلامت انسان،تغییرات اقلیمی وکمبود بارش وتغییر در پراکنش بارندگی، تنها بخش کوچکی از فاکتورهائی است که محیط زیست کشور را بطور جدی تهدید میکند.و خیلی از این فاکتورها در ارزیابی EPI نیامده است.بد نیست بدانید رجال محیط زیست این شاخص را قبول ندارند.البته بنده نیز با نظر ایشان موافقم چرا که خیلی از فاکتورها که در بالا آمد در این شاخص در نظر گرفته نشده است.
رتبه های ممتاز این شاخص برای برخی کشورها اینچنین است:
1- سوئیس ؛ 2- لاتویا؛ 3-نروژ؛ …. 6- فرانسه؛ 7- اتریش؛ 8- ایتالیا ……..