این روز ها هوای تهران روزهای آلوده ای را داشته که نمونه آنرا نیز در سال 89 در همین زمان شاهد بودیم.وضعیت اسفناک در دور بودن از شاخص های سلامتی شهر تهران زمانی بیشتر نمود داشته که چند روزی از تهران خارج شوی و وقتی در غیاب دود تهران نفس میکشی تازه پی به شدت آلودگی خواهی برد.از سوی دیگر وجود امواجی که هر از چند گاهی بنا به مناسبات صیاصی یا سلیقه ای با یک دکمه فعال میگردد تا کانال های تلویزیونی غیر قابل قبول برای برخی افراد از دسترس خارج گردد مزید بر این شدت آلودگی میباشد.این یعنی سر دردهای شدید برای همه افراد جامعه.این معضلات در هنگام دوری از تهران بروشنی و راحتی قابل احساس بوده وبه محض برگشت به این کلان شهر آثار آن مجدد نمایان میگردد.
بد نیست بدانید مطابق گزارش بانک جهانی در سال ۱۳۸۲ بیش از 8000 نفر در تهران به دلیل آلودگی هوا جان خود را از دست داده اند. این در حالی است که در فاصله سال های ۸۲ تا ۸۵، نه تنها از میزان مرگ بر اثر آلودگی هوا در تهران کاسته نشده، بلکه تنها در آبان ماه سال ۸۵، آلودگی هوای تهران به اندازه نیمی از تمام سال ۸۲ قربانی داشته است. این داستان برای کسانی که سابقه بیماری قلبی داشته ودر این کلان شهر بناچار تردد میکنند براحتی محسوس میباشد.
دکتر اسماعیل کهرم هم یکی از محیط زیستی هائی است که خودش فدای این آلودگی شده است. وریه های خود را به تیغ جراحی سپرده است.اینجا
توسعه حمل ونقل عمومی از یک سو و افزایش قیمت بنزین و رعایت استانداردهای خودرو سازان از سوی دیگر بایستی موجبات کاهش آلودگی را طی سالی که گذشت فراهم نماید .اما این مهم به انجام نرسیده وبنظر سازمان محیط زیست با توجه به وظائف حاکمیتی خود نتوانسته الزامات لازم دراستاندارسازی تولید بنزین داخلی را فراهم نماید.مسئله مهمی که شاید در این وادی دم ودود کمتر به آن توجه شده است.
آلودگی هوا عبارتست از وجود هر نوع آلاینده اعم از جامد، مایع، گاز و یا تشعشع پرتوزا و غیرپرتوزا در هوا به تعداد و در مدت زمانی که کیفیت زندگی را برای انسان و دیگر جانداران به خطر اندازد و یا به آثار باستانی و اموال خسارت وارد آورد.