دیروز (30/8/90) انتخابات نمایندگان قهرمانان، مربیان، داوران، باشگاه ها، و گروه های کوه نوردی برای شرکت در مجمع عمومی فدراسیون کوه نوردی و صعودهای ورزشی که در آن رییس فدراسیون انتخاب می شود، به انجام رسید.
من، به نمایندگی از سوی باشگاه کوه نوردان آرش که در انتخابات هیات استان تهران به عنوان نماینده ی این استان معرفی شده بود، یکی از نامزدهایی بودم که می بایست از میان آنان، نماینده ی باشگاه های کشور برگزیده شود. اما، خانم پروین رضایی از باشگاه کم شناخته شده ی آراد الیگودرز توانست رای بیشتری از من بیاورد. طبیعی است که ابتدا ناراحت شدم و با خود گفتم چگونه ممکن است نماینده ی یک باشگاه قدیمی (با چهل و دو سال پیشینه ی خوب) و فردی مانند من که (فکر می کنم) دست کم نیمی از کوه نوردان جدی کشور می شناسندش، از یک خانم جوان که از یک باشگاه و شهر کوچک آمده، شکست بخورد؟! یکی دو ساعت بعد که آرام شدم، با خود گفتم: «دمکراسی، یعنی همین!» گاه ممکن است که نتیجه کاملا بر خلاف پیش بینی و انتظار تو باشد… حتی گاه ممکن است که اشتباهی جدی پیش آمده باشد…، اما اگر مکانیسم و قواعد انتخابات رعایت شده باشد، نتیجه را باید پذیرفت و حتما در دراز مدت رویدادها به درست ترین شکلی که شرایط اجازه می دهد، پیش خواهد رفت.
در این جا کاری به این ندارم که ماده ی 5 اساسنامه ی فدراسیون های ورزشی مصوب 9/3/1387 هیات وزیران، ترکیب مجمع عمومی فدراسیون ها را به گونه ای تنظیم کرده که حتی اگر نمایندگان ورزشکاران و مربیان و داوران و باشگاه ها به راستی “انتخابی” باشند، به دلیل در اقلیت قرار گرفتن، نخواهند توانست نقش موثری در جمع بیشتر دولتی مجمع داشته باشند. من، به این موضوع در جاهای دیگر پرداخته ام (از جمله، در بند آخر این مقاله)، و البته انتقادهای پرشماری هم به فدراسیون کوه نوردی و رییس کنونی آن آقای محمود شعاعی داشته ام (مثلا: اینجا)، اما لازم می دانم به سهم خودم از همه ی دست اندر کاران فدراسیون: آقای شعاعی، آقای موسوی (نایب رییس)، آقای صابری (دبیر)، رضایی (مسوول روابط عمومی) و دیگرانی که در سازمان دهی این انتخابات نقش داشته اند، سپاسگزاری کنم. به ویژه که مطابق اظهار فدراسیون کوه نوردی، این فدراسیون، تنها فدراسیونی است که در آن برای دومین بار نمایندگان قهرمانان، مربیان، داوران، باشگاه ها، و گروه های کوه نوردی با روش انتخابی برگزیده می شوند. باشد که جلوه های باز هم بیشتری از ارج نهادن به خرد جمعی را ببینیم!