اگر چین برنامه های کنترل جمعیتش را اجرا نکرده بود، امروز جمعیتش نیم میلیارد بیشتر از شرایط فعلی بود (حدود 1.8 میلیارد). برنامه های کنترل جمعیت در چین با وجود برخی کاستی ها و پیامدهای ناگوار مانند افزایش سقط جنین و یا مرگ کودکان دختر توانست از بروز بحران های بسیاری جلوگیری کند. اما حالا خود این کنترل جمعیت تبدیل به یک بحران برای نسل های پیش رو شده است.
بر اساس مطلبی که می توانید اینجا مطالعه اش کنید، حالا در هر سال بیش از ده میلیون به بازنشستگان این کشور اضافه و فقط شش میلیون کودک متولد شود. شرایطی که تا نیمه قرن جاری با جمعیتی که 25 درصدش را سالخورگان تشکیل می دهند می تواند این کشور را پیش از رسیدن به سطح درآمدی قابل قبول به یک کشور سالخورده تبدیل کند.
این اتفاق در کشوری رخ می دهد که متاسفانه زیرساخت های مناسبی برای درمان سالخوردگان و یا نگهداری از آن ها ندارد چرا که بر خلاف کشورهای اروپایی که روند افزایش میانگین سن جمعیت در آن ها بسیار تدریجی رخ داد، چین با یک بمب ساعتی مواجه است.