در تابناک آمده بود:
نماينده مردم اهواز در مجلس هشتم در گفت و گو با ايلنا اظهار داشت: « هم اكنون آبي كه به خرمشهر و آبادان مي‌رسد به دليل جذر و مد دريا وارد رود كارون مي شود وگرنه آب اين رودخانه ديگر كشش رسيدن به اين شهرها را ندارد. وي ادامه داد: «وقتي خروجي آب نه بر اساس نياز منطقه بلكه بر پايه توليد برقي باشد كه وزارت نيرو مسئوليتش را به آب نيرو داده است، چنين اتفاقي رخ مي‌دهد. اين عضو كميسيون صنايع و معادن مجلس افزود: «در پايين دست رود كارون مردم براي آب شرب نيازمند اين رودخانه‌اند كه با توجه به وضعيت نامناسب آن اكنون با مشكلات عديده‌اي مواجه شده‌اند.»
با توجه به مسائلی که خصوصن در دو سه سال گذشته بر محیط زیست کشور رفته می خواستم بدانم بالاخره این زنگها تبدیل به بوق شیپوری نمی شوند تا گوش همه مان را کر کند شاید فکری کنیم؟
هر جا بحث آب است، تصمیم گیری ها و برنامه ریزی های نابخردانه به چشم می خورد. آنوقت وقتی به سابقه بخش تحقیقات آکادمی کشور می نگریم مهندسی عمران آب جزو قدیمی ترین رشته هایی است که در این کشور تدریس شده و در دانشگاهها وجود داشته است. پس واقعن مشکل کجاست؟
در درس سامانه های پشتیبانی از تصمیم همیشه وقتی به شروع بحث تعریف یک مشکل می رسیدیم استاد عزیزم دکتر محمد علی شریفی تأکید داشت که بین مشکل اصلی و مسببین مشکل و منبع آن تفاوت زیادی وجود دارد و اکثرن کارشناسان در تعریف مشکل واقعی با چالش بزرگی مواجه می شوند. حالا هم باید گفت ظاهرن با این همه قدمتی که در بحث آکادمیک آب داریم و خودمان را عقل کل می دانیم ولی هنوز مشکل اصلی و تعریف آن را نیافته ایم.
من فکر کنم اگر شیپورها هم به صدا در آیند احتمالن آنها را باید به محاکمه بکشیم که چرا خودبخود به صدا درآمده اند!
نه؟