ناصر کرمی- ایرن
در بحبوحه دلنگرانی ها برای محیط بان محکوم به اعدام دنا، بیژن فرهنگ دره شوری دیشب زنگ زد و گفت: هیچ وقت به اندازه امروز اموات مرحوم گراهام بل را دعا نکرده ام. پرسیدم چرا؟ گفت به این خاطر که از صبح تا حالا به هر چه خان و کدخدا در کهگیلویه و بویراحمد و به ویژه سمیرم می شناخته ام زنک زده ام برای نجات اسد تقی زاده.
وقتی تعجب مرا متوجه شد موضوع را بیشتر تفصیل داد: ما دره شوریها سالهای طولانی پیاپی با سمیرمیها در جنگ و صلح بوده ایم. حاصل آن دوره حالا حق نمکی است که خانها و کدحداها و ریش سفیدهای طرفین برای یکدیگر قائلند. وقتی فهمیدم مقتول سمیرمی و متعلق به یکی از خانواده های سرشناس منطقه است معطل نکردم و شروع کردم به زنگ زدن به همه آنهایی که میشناختم و قسم دادنشان برای گرفتن رضایت از خانواده آن مرحوم. جملگی قول همکاری دادند و با توجه به شناختی که از روحیات مردم منطقه دارم بعید نیست سایه چوبه دار از روی سر محیطبان برداشته شود. واقعا اگر گراهام بل نبود من چطور میتوانستم در یک روز با اغلب خوانین و کدخداهای یک کوهستان صعب العبور صحبت کنم؟
بعد: عصر همان روز کسی دیگر هم به من زنگ زده بود. یک خبرنگارمحیط زیست که می خواست ماحصل گفتگویش با یکی از مقامات سازمان محیط زیست را بگوید. برآشفته بود و متعجب. مقام مذکور در پاسخ به انتقادات از سازمان متبوعش به خاطر کم کاری در پرونده محیط بان دنا گفته بود: سازمان تا حالا توانسته این حکم را بگیرد که محیط بانانی که در حین ماموریت کشته می شوند شهید محسوب شوند. اما همه کارها که با هم انجام نمی شود، اینکه محیط بانی ( یعنی یک ضابط قضایی که برای حمل و استفاده از اسلحه مجوز دارد) که در هنگامه ماموریت و درگیری ناچار به قتل یک شکارچی شده، قاتل محسوب نشود کاری است که به هر حال تا حالا نشده! (یعنی محیط بان پدیده عجیبی است که یا شهید می شود یا قاتل و هیچ حد وسطی ندارد). او افزوده بود: به قوه قضائیه هم باید حق داد، چون به هر حال نمی شود اجازه داد کسی به خاطر یک حیوان آدم بکشد. این نگاه یک مقام بلندپایه سازمان حفاظت محیط زیست به ماجراست . . مقامی که اتفاقا خیلی هم بلندپایه است و منصب حقوقی هم دارد.
سرانجام: به فراست بیژن دره شوری باید آفرین گفت. وقتی ساختارها و پدیده های جهان مدرن نومید کننده هستند چاره ای نیست جز درآویختن به ارزشها و روابط نظام فئودالی.