یادداشت زیر را از وبلاگ مندیر بهارون (3/5/90) به مدیریت مجتبی هیودی برداشته ام:
در زیر سد توسعه، یک دره غرق شد/ فرهنگ لر فدایی “تولید برق” شد
تک بیت بالا سروده شاعر خوش ذوق و جوان تادخیری، “مقداد رحیمی” است که دیروز از طریق پیام کوتاه به دستم رسید و تا شب چندین نفر این متن را برای من پیامک کردند. این روزها بحث سد سازی در منطقه بختیاری و به خصوص سد گتوند به شدت بالا گرفته و شاید این بیت پاسخی باشد به صحبت های چند روز پیش وزیر محترم نیرو که گفته بود: “منتقدین سد گتوند، تنگ نظری نکنند”.
استاد عزیز، جناب آقای “بهمن کیهان بختیار” نیز در استقبال از این تک بیت سرودند:
سد آمدست و توسعه پر زرق و برق شد/ دنیایی از تمدن و اسطوره غرق شد
آوخ که در حوالی سدهای سربلند/ فرهنگ لر فدایی “تولید برق” شد
واژه سد برای “مردم بختیاری” و “قوم لر” تداعی کننده آوارگی و به زیر آب رفتن زمین های حاصلخیز و سکونتگاه های چند هزار ساله این مردم است. و نماد غرق شدن صدها شیر سنگی است که در زیر آب ماندند.
کارگری موقت در پروژه های سد سازی و بیکاری و مهاجرت و حاشیه نشینی ماحصل سد سازی در منطقه بختیاری است. و توصیه می کنم وزیر نیرو قبل از اظهار نظر راجع به مزایای سد سازی، با توجه به سابقه پیشین وزارت نفت چند صفحه ای راجع به تاثیر اکتشاف نفت بر زندگی و فرهنگ مردم منطقه مطالعه می کردند.
وزارت نفت و نیرو سالهاست در منطقه بختیاری یک رویه همسان دارند و کاش وزارت نیرو و نفت در هم ادغام می شدند و نامش را “وزارت کارگری موقت و آوارگی زاگرس” می نهادند.
به هرحال بحث سد سازی و تاثیرات مخرب آن بر منطقه زاگرس میانی این روزها پای خیلی از کارشناسان این حوزه را به وسط کشیده است، ولی نکته قابل تامل ورود اهالی فرهنگ و قشر روشنفکری “قوم لر”به این عرصه و نوشتن و سرودن در این باره است.