40 روز گذشت و من همچنان در ناباوری به سر می برم

فردا که بیاد ۴۰ روزه که یاسر برای همیشه منو ترک کرده و رفته و من هنوز در بهت و حیرت ام که اصلا چه شد! انگار هنوز باورم نشده که رفته ! هنوز باورم نشده که دیگه نیست تا جوش محیط زیست رو بخوره ، نه باورم نشده . سخته تحمل این فراغ و جدایی ناگهانی که درد آن تا اعماق وجودم هم رخنه کرده.

اما انگار چاره ای ندارم جز اینکه یا بپذیرم یا در ناباوری بسر برم که اصلا چی شد که با شتاب و عجله پرکشید.

 خدایا نمی دانم با این فکر به هم ریخته و با قلبی شکسته و داغون چطور می تونم دوباره دیده بانی محیط زیست کشورم را به عهده گیرم . این روزها به جای دیده بانی ، فقط ثانیه به ثانیه لحظه های پرکشیدن یاسر رو توی ذهنم مرور می کنم و اون لحظات را دیده بانی می کنم . و چه لحظه های دردآوری بود برای من که باید شاهد پرواز همسرم می بودم .