چندی پیش خبر برگزاری” همایش ملی تغییر اقلیم وتاثیر آن بر کشاورزی ومحیط زیست” از طریق وبلاگی ( نه سایت) منتشر شد . به پیشنهاد دوست گرامی جناب بهروزخان یک فراخوان درون تشکیلاتی داده شد که نتیجه تشکیل گروهی مشتمل بر
بهروز حسنی ومحمد درویش وهمایون فتح اله زاده وبنده گردید.با آنالیز داده های اقلیمی بلند مدت بارش در ایستگاههای اطراف دریاچه ارومیه نتایجی اخذ شد که نشان میداد نه تنها تاکنون دریاچه خشک نشده بلکه روند فعلی کاهش ارتفاع سطح آب دریاچه‌ی ارومیه به میزان قابل توجهی مستقل از متغیرهای آب و هوایی مورد بررسی است و افزایش دما و کاهش بارندگی تنها سبب تشدید روند خشک‌شدن دریاچه می‌گردد و از همین رو خوش‌بینی به بهبود شرایط دریاچه در صورت کاهش دما و یا افزایش بارندگی غیرمنطقی به نظر می‌رسد.
برگزار کنندگان همایش اعلام نمودند که به همراه خلاصه مقاله مبلغ 68 هزار تومان نیز واریز وفیش مربوطه به همراه خلاصه ایمیل گردد.این کارها را ممد آقا انجام داده وپس از اعلام نتایج مشخص شد مقاله ما جزو مقالاتی است که بوسیله پوستر قابل ارائه خواهد بود.محمدآقا که پا پس کشید وبدلیل دسترس نبودن بهروز وهمایون بنده تقبل نمودم در این همایش شرکت کنم.
حوصله و وقت اجازه نمیدهد تا جزییات این همایش را بازگو کنم اما همینقدر بگویم که نابسامانی در شروع تاخیری یک ساعته همایش، پیدا کردن قاری و غیبت مدیران ومسئولین واعضای هیئت علمی دانشگاهی بلند پایه استانی ، پس وپیش برگزاری برنامه ها وپخش دو سری فیلم طولانی خسته کننده،عدم تنظیم صدای میکروفن ها ، اختصاص بیشترین زمان همایش به سخنرانی مدیرانی که اسپانسر همایش بوده (حتی اگر سنخیتی با موضوع همایش نداشتند همانند اداره کل بازرگانی استان) اینها تنها بخش کوچکی از کاستی های مدیریت بر این همایش بود.
دبیر همایش جناب آقای دکتر حسن زاده اعلام نمودند که از بین 780 مقاله واصله 350 اثر پذیرفته شده که از این تعداد حدود 6 مقاله بصورت سخنرانی والباقی یعنی 344 مقاله بصورت پوستر ارائه گردیده است. البته کاشف به عمل آمد که کلیه آثار واصله پذیرفته شده یعنی هر فردی اگر هر مقاله ای را با 68 هزار تومان به دبیرخانه همایش ارسال میکرد پذیرفته میشد .خواه این مقاله در ارتباط با تغییر اقلیم وکشاورزی ومحیط زیست باشد.خواه قصه ی ننه آقای خدا بیامرز مشد ناصر بقال وعلل بروز اختلاف ایشان با پدر بزرگ مرحومش که منجر به آوردن هوو برای نامبرده میشد.عملن فرقی بین نوع مقالات قایل نبودند چون وقتی سخنران دوم خانم (ب) که دانشجوی دکتر حسن زاده(دبیر همایش) در رشته فیزیولوژی جانوری! بوده ودر مورد تالاب انزلی ومحاسن ومعایب آزولا وعلل آلودگی آب تالاب مقاله ای غیر مرتبط را ارائه نمودند این عدم تجانس بین موضوع همایش و مقاله مربوطه بیشتر نمود پیدا کرد.
مقاله اول هم که توسط خانم (ر) دانشجوی دکتری اقلیم شناسی ارائه شد تنها با استفاده از آمار یک ایستگاه تبریز ویک ایستگاه ارومیه وبیشتر به استناد رفرنس های موجود نتیجه گرفتند که اقلیم 65 در صد در خشکی دریاچه موثر بوده.به عبارتی وقتی از ایشان سوال شد که این عدد بر چه اساسی بدست آمده که 65 درصد به عنوان عامل اقلیمی در خشکی آب دریاچه معرفی شده گفتند این عدد از منابع استخراج شده.جل الخالق مگر میتوان نتیجه یک تحقیق را به رفرنس دیگران تعمیم داد؟
اعضای پانل که همگی بدلیل غیبت اعضای اصلی جلوس نموده بودند به بنده اجازه طرح سوال را نداده ولی پس از سخنران دوم این زمان به بنده داده شد که هم تشکر از برگزار کنندگان داشته باشم هم بگویم چگونه شما 780 مقاله را در مدت 10 روز خوانده و اصلاح نموده ودر نهایت اجازه ارائه داده اید؟
و آیا بهتر نبود یکی دو تا مقاله وزین وارزشمند را برای ارائه شفاهی انتخاب میکردید؟البته وزین پیشکش لااقل مقالات مرتبط با موضوع همایش انتخاب میشد.
شرمنده وقت تنگ است وحوصله نوشتن هم نیست که اگر بشود نوشت خود یک موضوع همایش دیگر خواهد شد اما بد نیست یک حساب سر انگشتی بکنید.
350 مقاله به شرط آنکه همگی 68 هزار تومان مبلغ را واریز نموده باشند میشودبه قرار24 میلیون.با توجه به حضور دست بالائی افراد که 240 نفر بشود وهر نفر هزینه ای برابر 10 هزار تومان برای نهار وغیره داشته باشد بدون اسپانسرها حداقل 20 میلیون سود آوری داشته است.
نتیجه وتوصیه:
بهتر بود برگزار کنندگان نام همایش را “همایشی برای آشنائی دانشجویان وتازه فارغ شدگان با همایش” میگذاشتند.
چسباندن 344 پوستر در فضای محدود همایش کاری نشدنی بود چون سابقه ندارد پوسترها از کف زمین تا سقف سالن چسبانده شود چنانچه اگر کسی بخواهد پوسترپایین را مطالعه کند بایستی بصورت نیم خیز ونشسته وشاید خوابیده اینکار را انجام دهد.البته این مشکل پیش نیامد چون یادشان رفت وقتی برای خواندن پوسترها بگذارند.وهمان 60 پوسترحاضر در همایش(از 344 پوستر) نیز خوانده نشد.
محیط زیست ، منابع طبیعی وموجودیت این عرصه ها در شرایط دشواری قرار گرفته وبهتر آنکه بجای خودنمائی، فکری برای موجودیت این عرصه ها کنیم.چون همین حالا هم در مدار بی تدبیری ها خیلی خیلی از قافله عقب بوده وبشدت نیز قافیه را باخته ایم.