روزنامه جامعه فردا- شینا انصاری ؛ این روزها همه در تب‌و‌تاب سخن گفتن از آلودگی هوا، علل وقوع آن و اهمال و کم‌کاری دستگاه‌های متولی هستند. دیوار محیط‌زیست هم مثل همیشه کوتاه تر از همه‌جاست؛ همه انگشت اشاره‌شان به محیط‌زیست است که چرا برای روزهای ناسالم کاری نمی‌کند؟ اصلا وقتی ما به فصل سرد سال می‌رسیم گویی آماده می‌شویم تا کتک بخوریم و ناسزا بشنویم! آیا سازمان حفاظت محیط‌زیست به‌عنوان یک دستگاه نظارتی می‌تواند تکالیف دستگاه‌های مجری را برعهده بگیرد؟ نیروی انسانی و بودجه‌اش را دارد؟ صد البته ناظر است و به فراخور مسئولیتش می‌بایست پاسخگو باشد، اما در تمامی برنامه‌های جامع کاهش آلودگی هوای کلانشهرها و اخیرا در قانون هوای پاک حداقل 16 دستگاه در آلودگی هوا دخیل هستند. از سوخت استاندارد گرفته تا حمل‌و‌نقل عمومی، از رده خارج کردن خودروهای فرسوده تا ارتقای خودروهای نو، صنایع و منابع احتراقی خانگی، معاینه فنی و افزایش سرانه فضای سبز، و تمامی محورهایی که به نحوی از انحا با مقوله آلودگی هوا مرتبط هستند و از قضا عمده تکالیف در حوزه اجرا با سایر دستگاه‌هاست. این نوشتار درصدد رفع مسئولیت از سازمان حفاظت محیط‌زیست نیست، هرچند این سازمان طی سال‌های گذشته، در پی تدوین سیاست‌ها و برنامه‌های اجرایی کاهش آلودگی هوا، تعیین برنامه‌های زمانی اجرا، تصویب و پیگیری اقدامات از دستگاه‌های مسئول بسیار دویده است، اما حتما در نحوه پیگیری و نظارت بر اجرای این قوانین و ضوابط، مشکلات و موانعی است؛ موانعی که بیشتر از جنس زیرساخت‌ها و ضمانت‌های اجرای قانون هستند و رفع آن بی‌شک نیازمند اقتدار بیشتری برای یک سازمان مطالبه‌گر نظارتی است.