چند سالی حرف از مذاكرات هسته ای بود و نفس ها
را در سینه حبس می كرد. روز توافق و اعلام پایان موفقیت آمیز این مذاكرات اما،
شادی را به دل بسیاری آورد؛ و صد البته كه از دل بسیاری دزدید.
خوب و بدی برجام و اینكه تمام آن را در یك سمت
جای دهیم، نگاهی صفر و صدی بوده و در دنیای امروز مردود است. باید دید كه این
توافق نامه یا به قول برخی (!) ننگ نامه (!)، كدام كفه را سنگین تر می كند.
در اینكه هر توافقی بسیاری از فرصت ها را از بین
می برد شكی نیست، اما باید باور داشت كه فرصت های بسیاری را نیز به همراه خود به
میان می آورد. برجام نیز از این قاعده مستثنی نبوده و نیست. مباحث حقوقی و غیر
حقوقی در این باب بسیار زیاد است كه فضای دیگری برای طرح آن می طلبد؛ و البته كه ... “نگاه صفر و صدی به برجام”
روزنامه جامعه فردا- شینا انصاری؛ این روزها که آلودگی هوا نفس شهرهای بزرگ و صنعتی کشور را بریده است، موضوع اصلاحیه مالیات بر ارزش افزوده و از جمله تبصره یک ماده 38 این قانون در دستور کار مجلس قرار دارد. مطابق این قانون که از سال 1387 اجرایی شده است «واحدهای آلاینده محیط‌زیست طبق تشخیص و اعلام سازمان حفاظت محیط‌زیست مشمول پرداخت یک درصد از فروش به عنوان عوارض آلایندگی هستند.» ضمن تأکید بر اینکه مالیات بر انتشار آلاینده‌ها به‌عنوان یکی از ابزارهای کارآمد کنترل آلودگی می‌تواند برای جبران خسارت‌های زیست‌محیطی و دنبال کردن اهداف مدیریت محیط‌زیست اثرگذار باشد، نکته اساسی نحوه بهره‌گیری از عوارض وصولی در جهت رفع آلودگی صنایع آلاینده و متعاقب آن ارتقای وضعیت محیط‌زیست شهرها و روستاهای محل استقرار آن صنعت است. موضوعی که متاسفانه طی همه سال‌های اجرای قانون موصوف مغفول مانده است. ... “عوارض آلایندگی در انتظار یک تصمیم بزرگ”
بعد از تقریبا سه سال دیشب اسم وبلاگ را در گوكل جستجو كردم! (با اینكه بارها از سمت دانشجویان سال بالایی ارشد یا دكتری با عنوان وكیل زمین! خطاب می شدم) گنجینه ای از احساسات در قلبم پدیدار شد. وای كه یاد آن روزها افتادن جز جمع شدن اشك در چشمانم نداشت. و وای كه چقدر از دور شدن از اینجا ناراحت شدم.سه سال گدشته و من هنوز دغدغه دارم…. گرچه آرزوی خواندن حقوق محیط زیست به عنوان شاخه تخصصی را فراموش كرده و حقوق بین الملل میخوانم، اما همچنان در بین قوانین محیط زیست پرسه می زنم و اینبار قوانین و كنوانسیون های بین المللی را نیز میخوانم!
گرچه زمانی به فكر بازگشت افتاده ام كه پر از كارهای مختلف درسی و غیر درسی هستم؛ اما كمتر بودن بهتر از هرگز نبودن است. ... “بی عنوانی، بهترین عنوان برای من!”
تالاب خان‌میرزا در استان چهارمحال و بختیاری به مرحله خودسوزی رسیده است. اتفاقی نادر که آخرین فریاد و هشدار طبیعت برای پیشگیری از فرونشست زمین و بیابان‌زایی است.
عضو شبکه تشکل‌های محیط زیست و منابع طبیعی استان چهارمحال و بختیاری درباره خودسوزی تالاب خان میرزا در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: خودسوزی تالاب پدیده‌ای نادر است. یکی از آتش سوزی های نادر در عرصه های طبیعی که عامل انسانی به صورت مستقیم در آن نقش ندارد. می دانیم که آتش‌سوزی‌های منابع طبیعی کشور بیش از ۹۵ درصد عامل انسانی دارد. یا در اثر یک خطای انسانی است یا یک رفتار عمدی است. ولی این جزو معدود آتش سوزی هایی است که انسان به صورت مستقیم نقشی در آن ندارد.
هومان خاکپور افزود: در طول چند سال گذشته تنها دو مورد یکی در تالاب پریشان و یکی در همین تالاب از این اتفاق گزارش شده است. معمولا هم علتش این است، ... “خودسوزی و پریشانی تالاب خان‌میرزا زیر فشار توسعه کشاورزی!”
روزنامه جامعه فردا- شینا انصاری ؛ این روزها همه در تب‌و‌تاب سخن گفتن از آلودگی هوا، علل وقوع آن و اهمال و کم‌کاری دستگاه‌های متولی هستند. دیوار محیط‌زیست هم مثل همیشه کوتاه تر از همه‌جاست؛ همه انگشت اشاره‌شان به محیط‌زیست است که چرا برای روزهای ناسالم کاری نمی‌کند؟ اصلا وقتی ما به فصل سرد سال می‌رسیم گویی آماده می‌شویم تا کتک بخوریم و ناسزا بشنویم! آیا سازمان حفاظت محیط‌زیست به‌عنوان یک دستگاه نظارتی می‌تواند تکالیف دستگاه‌های مجری را برعهده بگیرد؟ نیروی انسانی و بودجه‌اش را دارد؟ صد البته ناظر است و به فراخور مسئولیتش می‌بایست پاسخگو باشد، اما در تمامی برنامه‌های جامع کاهش آلودگی هوای کلانشهرها و اخیرا در قانون هوای پاک حداقل 16 دستگاه در آلودگی هوا دخیل هستند. از سوخت استاندارد گرفته تا حمل‌و‌نقل عمومی، از رده خارج کردن خودروهای فرسوده تا ارتقای خودروهای نو، صنایع و منابع احتراقی خانگی، معاینه فنی و افزایش سرانه فضای سبز، و ... “آلودگی هوا و پای لنگ ما!”
هربار که سربرسد وقت رفتنت
حزنی عجیب ریشه دواند زدیدنت؛
آیا تمام گشته همه رنگ های بوم
یاکه خدا خسته شده از کشیدنت؟
گویی در انتهای مسیراست زندگی
گویا در ابتدای زوال است بودنت
اما من از تمامی نقش و نگارِ تو
از رقصِ برگها و شکوهِ سرودنت
از شادی و غمی که عجین است در رُخَت
از شور و اشتیاقِ نشسته به دامنت
اندوه برگ های گریزان ز دستِ باد
انبوه خوشه های رهیده ز خرمنت
حس خوش تلالو رنگین زندگی
در اوج و اقتدار به پایان رسیدنت
خواهم که مست عبورت شوم به شعر
باید که دل بسپارم به دیدنت!
... “پاییز”
روزنامه جامعه فردا- شینا انصاری؛ نخستین قانون مرتبط با آلودگی هوا در کشور، قانون حفاظت و بهسازی محیط‌زیست مصوب 1353 بود. در این قانون، جلوگیری از هرگونه آلودگی از جمله آلودگی هوا بر عهده سازمان حفاظت محیط‌زیست قرار گرفت و مبادرت به هرگونه اقدامی که موجبات آلودگی محیط‌زیست را فراهم نماید ممنوع شد. در سال 1354، با تصویب «آیین نامه جلوگیری از آلودگی هوا» مقررات کنترل این آلودگی توسعه یافت. ولی به صورت خاص، مهمترین قانون ویژه کنترل آلودگی هوا با عنوان «قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا» در سال 1374 مصوب گردید. طی سال های پس از تصویب این قانون، علاوه بر آیین نامه‌های وضع شده درباره مقابله با آلودگی هوای شهرها، از قانون برنامه سوم توسعه در قوانین برنامه‌ای پنج ساله نیز احکامی به صورت مشخص به آلودگی هوا اختصاص یافت. ... “قانون هوای پاک را «اجرا» کنیم!”
«طهران» زنی است
گم کرده رویاهای خود را
در روزگارانِ گذشته
او سوگوار است
در سوگ گنجشکانِ بامش
رقصِ چناران، لاجوردی آسمانش
آن جویباران روانش!
+++++++++++
«طهران» زنی است
مغرور، تنها
بارِ گران، تاب و توانش را شکسته
بی یار و همدم!
از همرهان مدعی
بسیار خسته ... “طهران زنی است…”
درد مشترک کشورهای آسیای میانه مدیریت نادرست منابع آب است
مشکل دریاچه آرال مانند بسیاری از دریاچه ها و تالاب ها ، مدیریت نادرست منابع آب است. شاید زمانی که آرال پر آب بود و رودخانه های بزرگی مثل آمودریا و سیر دریا به آنجا سرازیر بود همه به این فکر بودند که چگونه می شود از این آب برای رونق کشاورزی استفاده کرد و چگونه می شود از هرز رفتن این آب جلوگیری کرد. بنا بر این هیچوقت فکر نکردند که اگر این آب به آرال نرسد چه عواقبی در انتظار آنها خواهد بود
اکنون با خشک شدن بخش وسیعی از دریاچه آرال مشکلات زیست محیطی و پدیده گرد و غبار آشکار شده است. از طرفی احداث سدها و انحراف آب دو رودخانه بزرگ آمودریا و سیر دریا و کشاورزی در بالا دست دریاچه مردمی را به کشاورزی مشغول کرده است که گرفتن آب از آنها و رها کردن ... “نیم نگاهی به دریاچه آرال”