تصاویر چهارمین پلنگ کشته شده در سال 94 هم منتشر شد. چهار پلنگ در 20 روز. البته حتماً تعداد پلنگ های کشته شده بیشتر از این هستند ولی همین چهار پلنگ رسانه ای شده و قطعاً پلنگ های بیشتری در این مدت در کشور پهناور ایران کشته شده اند.
از چهار پلنگ کشته شده سه تای آن توسط چوپانان و مردم محلی از پای در آمده اند. در آخرین مورد شکارچی با جسد خونین حیوان عکس یادگاری هم گرفته!
راستی چرا هیچ قاتلی با مقتول خود عکس یادگاری نمی گیرد و آن را در فضای مجازی منتشر نمی کند؟ پاسخ روشن است، چون از مجازات آن وحشت دارند. پلنگ های ایران کشته می شوند چون هیچ کس از مجازات پلنگ کشی هراسی ندارد. نرخ جریمه ضرر و زیان 5 میلیون تومانی برای کشتن پلنگ هیچ شکارچی را به وحشت نمی اندازد، این در حالیست که بدانیم در بازار قاچاق پوست پلنگ تا 30 میلیون تومان معامله می شود. جالب است که جریمه نگهداری از پلنگ در کشور امارات 90 میلیون تومان است ولی جریمه کشتن این حیوان در ایران تنها 5 میلیون تومان است.
پلنگ های ایران قربانی عدم حمایت قانونی و نبود قانون حمایت از حیوانات می شوند. پلنگ یک سرمایه طبیعی جهانی است که جزو گربه سانان بزرگ ایران قرار دارد، پس از انقراض شیر و ببر در ایران و وضعیت بحرانی و در حال انقراض یوزپلنگ در ایران، پلنگ چهارمین گربه سانی است که کم کم به لبه پرتگاه انقراض نزدیک می شود.
باید تا دیر نشه قوانین سختگیرانه برای حمایت از حیوانات و حیات وحش تدوین شود. باید نرخ جریمه کشتن پلنگ سبب وحشت هر شکارچی شود. کار فرهنگی همه جا جواب نمی دهد یا حداقل می توان گفت که زمان بَر است و شاید به عمر پلنگ های ایرانی قد ندهد. باید نرخ جریمه کشتن هر پلنگ به اندازه دیه انسان باشد و برای شکارچیان مجازات سنگین در نظر گرفته شود و در مناطقی که پلنگ زندگی می کند این مساله به طور گسترده اطلاع رسانی شود تا دیگر کسی جرات نکند پلنگی را بکشد و با جسد آن عکس یادگاری بگیرد.
وقت آن است قانون و قانون گذاران به حمایت از حیوانات و حیات وحش بیایند. پلنگ های ایران هم حق حیات در جغرافیای ایران را دارند و قانونگذاران محترم باید خود را در برابر سرنوشت و حق حیات آنها مسئول بدانند.