اگر امیدی هم باشد به همین هاست…

 

دیروز به مناسبت سالگرد تاسیس جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست مهمان دوستانم در جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست اصفهان بودم. گزارش عملکرد یکساله ارائه شد که بسیار جالب توجه بود. ذوق زده شده بودم از حجم فعالیت های انجام شده در یک سال. به دوستان گفتم حیف از این همه کار که رسانه ای نشده است. شاید اگر نیمی از این فعالیت ها رسانه ای می شد جایزه ملی محیط زیست بی هیچ حرفی به این دوستان می رسید.
بزرگترین چیزی که مرا به دیدن روزهای خوش برای محیط زیست ایران همچنان امیدوار نگه می دارد وجود همین سازمانهای غیردولتی زیست محیطی است. طبیعت دوستانی بی ادعا و کوشا. امیدوارم افزایش کمی سازمانهای غیردولتی به کیفیت آنها لطمه وارد نکند و آنها که در این سالها آزمایش خود را پس داده اند و در سخت ترین روزها به آرمانهایشان وفادار مانده اند در پس اعداد و ارقام کمی گم نشوند.