امروز اول نوامبر روز جهانی وگان است. دو سال است که گوشت و محصولات گوشتی نمی خورم. در این دو سال و بویژه در ماه های اخیر بسیاری از کسانی که گیاهخوار نیستند از من پرسیده اند که: “چه طور دلت می آید گوشت نخوری؟”، “چه طور دلت می آید کباب نخوری؟”.
احتمالاً همه گیاهخواران با این پرسش به شکل های مختلف روبرو بوده اند. این هم از شوربختی های بشر به ظاهر متمدن در قرن بیست و یکم است که باید برای نکشتن و نخوردن یک موجود زنده جواب پس بدهد. کار دنیا در این جهان وحشی بر عکس شده است.
با عبارت «چطور دلت می آید» می شود جملات دیگری نیز ساخت، مثل:
– چه طور دلت می آید در قتل عام سالانه حداقل 64 میلیارد حیوان در جهان شریک باشی؟! (عدد فوق شامل ماهیان و حیوانات آبی نظیر میگو و خرچنگ نمی شود)
– چه طور دلت می آید در نابودی 70% از جنگل های آمازون شریک باشی؟! (بر اساس اعلام سازمان ابتکار دام، محیط زیست و توسعه، 70% جنگل های آمازون به خاطر صنعت گوشت نابود می شود)
– چه طور دلت می آید غذایی را بخوری که در تولید 18% از گازهای گلخانه ای جهان سهیم است؟!
– چه طور دلت می آید خوراکی را استفاده کنی که بیشترین نقش را در آلودگی محیط زیست، کاهش منابع آب شیرین، افزایش گرسنگان جهان، نابودی جنگل ها، فرسایش خاک، افزایش سموم کشاورزی موجود در خاک، گرمایش زمین و انقراض گونه های جانوری و گیاهی دارد؟!