عکس از سایت فدراسیون کوه نوردی
برگزاری این سخن رانی توسط فدراسیون کوه نوردی و بهره جستن از حضور کوه نوردی چون «پیتر هابلر» در ایران، کاری بود بسیار باارزش، مفید و قابل ستایش. سالن خیلی خوب همایش در فرهنگ سرای اندیشه و حضور تعداد زیادی از هم نوردان فرصت مناسبی را پدید آورد تا از این سخن رانی و از با هم و درکنار هم بودن لذت ببریم.
به ذکر سه نکته در سخنان پیتر هابلر می پردازم که به اعتقاد من خیلی مهم بودند
1- پیتر هابلر در سخنان خود بارها به عنصر «شانس» و «خوش شانسی» در برنامه های خود اشاره کرد به ویژه «هوای خوب» و اینکه خوش شانس بودیم که آسیب ندیدیم، دچار حادثه نشدیم، هوای خوب داشتیم، صعود موفق داشتیم و به سلامت فرود آمدیم.
2- اشاره ی پیتر هابلر به مرگ زود هنگام پدرش و تاکید او بر نقش مادرش که او را به رفتن تشویق می کرد و به ادامه دادن.
3- فروتنی پیتر هابلر در تمام طول سخن رانی کاملا آشکار بود مخصوصا آنجا که اشاره کرد به مشکل مالی و اینکه “من هم ناچار شدم یک «به اصطلاح راهنمای کوهستان» بشوم”. او با استفاده از واژه ی «به اصطلاح» سعی داشت کار خود را معمولی جلوه دهد و این از فروتنی او حکایت داشت.
متاسفانه در ترجمه ی گفته های او این مفاهیم انتقال نیافت و بارها و بارها واکنش مخاطبان هابلر نشان داد که دریافت آنها از سخنان او با آنچه مترجم می گوید متفاوت است.
پ ن
ترجمه ی هم زمان کار دشواری است و خستگی و استرس می تواند به شدت از کیفیت و دقت آن بکاهد.