زاگرس را یکی از مهم‌ترین و راهبردی‌ترین زیستگاه‌های کوهستانی ایران لقب داده‌‌اند.اندوخته‌های طبیعی، جانوری و گیاهی این کوهستان بزرگ آن را به یکی از غنی‌ترین زیستگاه‌های کوهستانی در جهان نیز تبدیل کرده است.
حدود ۴۰ درصد از منابع آب شیرین ایران از زاگرس سرچشمه می‌گیرد. پوشش جنگلی گسترده زاگرس مانع از بروز سیلاب‌ها و همچنین خشکسالی می‌شود.به گفته پژوهشگران، کوهستان‌های زاگرس از مناطقی در کرانه‌های دریاچه وان در ترکیه آغاز می‌شود و استان‌های آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام، لرستان، چهار محال و بختیاری، اصفهان، کهگیلویه و بویر احمد، فارس و بخش‌هایی از استان خوزستان را در بر‌می‌گیرد. از مهم‌ترین ارتفاعات زاگرس می‌توان از دنا، زردکوه و اشترانکوه نام برد.
وجود شش میلیون هکتار در زاگرس، این منطقه وسیع را به زیستگاهی کم‌نظیر برای گونه‌های مختلف جانوری تبدیل کرده است.گرچه ارزش‌های طبیعی زاگرس و نقش آن در زندگی مردمان زاگرس نشین در چندین استان ایران به خوبی روشن است، اما این زیستگاه کم نظیر در دل فلات ایران با مخاطرات گوناگونی رو به روست. از بین رفتن جنگل‌ها، آلودگی‌های خاک، آب و هوا و برداشت بی رویه از منابع طبیعی جزو برخی از این مخاطرات هستند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد مهم‌ترین عواملی که باعث از بین رفتن جنگل‌های زاگرس می‌شوند عبارتند از آفت‌ها و بیماری‌های درختی، توسعه ناهماهنگ، تبدیل جنگل‌ها به زمین‌های کشاورزی یا کاربری‌های دیگر، چرای دام‌ها، تامین سوخت از چوب‌های جنگلی و همچنین وقوع آتش‌سوزی‌های متعدد.