مبارزان پشت کیبورد!
حر منصوری فعال محیط‌زیست
به‌عنوان کسی که بیش از ۱۰سال در حوزه حیات وحش و محیط‌زیست فعالیت داشته، باید بگویم، مهم‌ترین عاملی که باعث می‌شود در هر دوره‌ای فعالیت کمپین‌های حوزه محیط‌زیست دیده نشود، متفاوت است. در زمان دولت آقای خاتمی و زمان ریاست اولیه دکتر ابتکار ما مشکلاتی داشتیم که مربوط به افراطی‌گری بعضی از «ان‌جی‌او»ها بود.
درواقع در آن دوره، کمپین‌های زیادی راه افتاد که با افراط و تندروی مثل مقابله با غذاهای گوشتی، باعث بدبینی مردم نسبت به کل «ان‌جی‌او»ها شدند. نه این‌که من مخالف گیاهخواری باشم اما معتقدم در آن زمان و حتی همین الان، جو جامعه ما طوری نیست که بخواهیم درمورد این مسائل تا این حد تندروی داشته باشیم.
در زمان دولت آقای احمدی‌نژاد هم وضع به گونه دیگری بود. سختگیری‌های بیش از حد باعث شد تا از همه «ان‌جی‌او»هایی که در دولت قبلی وجود داشت تنها ۲ «ان‌جی‌او» باقی بماند. بعد هم که دوباره فضا برای سازمان‌های غیردولتی باز شد، رشد قارچ‌گونه این «ان‌جی‌او»ها که بیشتر حکم سیاهی‌لشکر در حوزه محیط‌زیست را دارند، باعث شد تا مردم و جامعه به ما بدبین شوند.
این‌که مردم ما را افرادی معترض بدانند که حتی از راه رفتن در جنگل هم ایراد می‌گیریم، مهم‌ترین عاملی است که نمی‌گذارد کمپین‌ها آن‌طور که شایسته است، عمل کنند. درواقع همین تندروی‌ها، دوباره از سر گرفته شده و در حق افراد قدیمی‌تر که در این حوزه با گفتمان روز جلو می‌رفتند و اتفاقا هم در این حوزه صبورتر بودند، اجحاف شد. «ان‌جی‌او»هایی که سابقه زیادی در این حوزه دارند حتی در زمان دولت نهم و دهم که فشارهای زیادی بود توانستند کمپین ممنوعیت شکار را به ثمر برسانند.
یا در همان دوره اعتراض به ساخت جاده میان گذر از باغ گیاه‌شناسی نوشهر به ثمر رسید و این نشان می‌داد که کمپین‌های واقعی با تمام سختی‌ها کار خود را پیش می‌بردند. درنتیجه من معتقدم مهم‌ترین ضربه‌ای که فعالان محیط‌زیست و کمپین‌های ما می‌خورند از سمت کسانی است که تنها ادعای فعالیت در این حوزه را دارند.
کسانی که بدون مطالعه وارد این کار می‌شوند و تنها با فحاشی و داد و بیداد کارشان را پیش می‌برند. از نظر من اینها مبارزان «پشت کیبوردی» هستند که تنها با قیل و قال از پشت رایانه و در فضای مجازی کار خودشان را پیش می‌برند و در دنیای واقعی کاری نمی‌کنند. فعالیت در محیط‌زیست به خصوص نیازمند مطالعه زیاد و شناخت بالا در این حوزه است.
این‌که کسی تنها بنشیند و از دور، صید ماهی توسط ماهیگیران را مورد حمله قرار دهد، کاری از پیش نمی‌رود. کسانی که در این حوزه به صورت واقعی فعال هستند، می‌دانند کسی که از صید ماهی امرارمعاش می‌کند و اقتصاد خانواده‌اش بر این کار استوار است، باید یک شغل جایگزین داشته باشد تا بتواند از صید ماهی دست بکشد. در نتیجه نمی‌توان از همه چیز ایراد گرفت و بدون شناخت و مطالعه فقط شعار داد.
در نتیجه من معتقد هستم اگر یک غربالگری بین «ان‌جی‌او»هایی که در حوزه محیط‌زیست فعال هستند صورت گیرد، بدون‌شک خیلی از مشکلات برطرف خواهد شد و کمپین‌ها تاثیر واقعی خود را در جامعه خواهند گذاشت.
http://shahrvand-newspaper.ir/default/page.aspx?d=01&m=03&y=93&dn=5&no=288&pid=26174