این روزها وزغهای تالشی ساکن ارتفاعات عباس آباد بهشهر در وضعیت عادی خود نیستند .
آنها برای اینکه رسالت طبیعی خود را به انجام برسانند میبایست چند کیلومتر مصافت را از ارتفاعات بالا دست کشان کشان طی کرده و خود را به کنار دریاچه عباس آباد بهشهر برسانند .آنها تلاش میکنند تا پس از آن در میان علفهای کنار آب در میان دریاچه هزاران تخم وزغ را برای تبدیل شدن به نوزاد در میان آب قرار دهند .نکته شگفت آور اینکه در تمام این طول این سفر سخت اما مهم وزغ ماده همسر خود یعنی وزغ نر را گه هوشیاری کمی دارد بر روی کول خود میکشد و نر نیز با دستهای باد کش دار خود محکم شکم ماده را نگه میدارد تا حدی که بنظر میرسد به هم چسبیده هستند .آنها در این زمان به کمترین تغدیه را دارند و تا بعد از تخم ریزی که دوباره به حالت عادی برگردند تقریبا چیزی نمیخورند . در این میان اما بشر بدون در نظر گرفتن حق طبیعی این موجود با جمعیت محدود و دارای ارزش اکولوژیکی موانع زیادی را در مسیر رسیدن آنها به دریاچه ایجاد کرده است .همانطور که در تصویر میبینید آنها وقتی از بالا دست به سمت دریاچه می ایند موانعی چون رستوران،جاده دسترسی،و دیواره های جاده دسترسی در میان راهشان قرار داشته و عملا بسیاری از این وزغها در پشت این موانع در حالی که قبل از تخم ریزی توان غذا خوردن ندارند در تلاش رد شدن از موانع جان داده و در کنار هم میمیرند . متاسفانه محدود وزغهایی که از طریق ورودی پارکیک موفق به رد کردن جاده میشوند نیز زیر چرخهای ماشینهای ما مردمان بی توجه له شده و از بین میروند .تعدادی از آنها هم توسط عابران مورد آزار اذیت قرار گرفته در مورادی حتی دیده شده برخی سعی میکنند این جفت را که به هم چسبیده هستند از هم جدا کنند و یا با موتور از روی آنها گذشته و از له شدن و صدای ترکیدنشان لذت میبرند .َ
اما وظیفه ما دوستداران طبیعت :
دوستدارن طبیعت با جستجو کردن عصر گاهی (زمان حرکت زوجهای وزغ)میتوانید آنها رادر پشت دیواره های جاده و میان و کنار بوته های پارکینک کنار رستوران پیدا کرده و بدون آسیب رساندن و هر گونه تلاش برای جدا کردنشان به کنار دریاچه رسانده تا نسل با ارزش آنها حفظ شود. کاری که اگر انجام ندهیم نسلهای بعد فقط عکسهای این گونه را خواهند دید .
حر منصوری عبدالملکی
دیده بان میانکاله92/11/25
در همین زمینه می توانید به مصاحبه اینجانب با گروه خبری سبزپرس و منبع حیات
وحش ایران توجه فرمایید.
مدیر انجمن «دیده بان میانکاله»:
علت تلفات جاده ای «وزغ تالشی» دستکاری در طبیعت است
بزرگنمایی
سبزپرس- گروه محیط طبیعی: مدیر انجمن «دیده بان میانکاله» نتیجه دستکاری در عرصه های طبیعی و ایجاد پارکینگ در کنار دریاچه ای در ارتفاعات «عباس آباد» را دلیل از بین رفتن «وزغ تالشی» که به عنوان بزرگترین دوزیست ایران شناخته شده دانست. او تاکید کرد که بحث جاده میانکاله و احداث پالایشگاه در بالادست جنوب غربی میانکاله هم باید به درستی بررسی شود تا چنین لطماتی به محیط زیست وارد نشود.
«حر منصوری» در گفتگو با سبزپرس درباره «وزغ تالشی» که به عنوان بزرگترین دوزیست ایران شناخته شده، گفت: از سال 85 متوجه شدیم که یک نوع وزغ به سمت دریاچه ارتفاعات عباس آباد آمده است و تعداد زیادی از این وزغ ها به این دلیل کاهش سطح هوشیاری شان در این فصل زیر چرخ ماشین ها تلف می شوند.
او ادامه داد: در ابتدا ما فکر می کردیم این وزغ از گونه «وزغ های جنگلی» است و معمولی است و هر ساله نیز شاهد تلف شدن این وزغ ها در جاده ها بودیم.
منصوری گفت: پس از مشاهده این وزغ ها، از آقای «باربد صفایی» به عنوان دوزیست شناس دعوت کردیم که این گونه وزغ را بررسی کنند و ایشان گفتند که غده پارا سمپاتیک وزغ های نر در این گونه از وزغ های نر معمولی بزرگتر است و به همین دلیل این وزغ ها را از گونه وزغ های تالشی دانستند که در زیستگاه خودشان در وضعیت نامناسبی به سر می برند.
این فعال محیط زیست، ساخت پارکینگ در ضلع شمالی دریاچه عباس آباد را دلیل از بین رفتن تعداد زیادی از این گونه دانست و گفت: ساخت و ساز اطراف زیستگاه «وزغ تالشی» و ساخت پارکینگ در ضلع شمالی دریاچه عباس آباد باعث شده که این وزغ ها نتوانند برای تخم ریزی به دریاچه بیایند و به علت گرسنگی، از تنها راه خروجی، یعنی ورودی پارکینگ خارج شوند و عدم اطلاع رسانی به مردم باعث مرگ آنها می شود.
احداث تابلو هشدار دهنده در آینده نزدیک
او از نصب تابلوهای هشدار دهنده تصادف با وزغ در آینده نزدیک در جاده های منطقه خبر داد و گفت: با همکاری اداره کل حفاظت محیط زیست استان مازندران قرار است تابلوهای هشدار دهنده ای در جاده ها نصب شود که به رانندگان هشدار دهد که احتمال تصادف با وزغ ها در این قسمت از جاده وجود دارد. این اولین کاری است که می تواند جلوی از بین رفتن این گونه را بگیرد.
این فعال محیط زیست تاکید کرد که با حفظ و نگهداری گونه «وزغ تالشی» در این منطقه می توان اقتصاد خردی را برای بومیان منطقه به وجود آورد که در اثر آن، دوزیست شناسان، طبیعت گردان، عکاسان حیات وحش و گردشگران طبیعت به منطقه «بهشهر» می آیند.
منصوری زیستگاه اصلی «وزغ تالشی» را غرب استان گیلان دانست و گفت: پراکندگی این گونه در مناطق شرق مازندران ثبت نشده بود، اما دور از انتظار هم نبود که آنها را مشاهده کنیم.
او ادامه داد: چیزی که دور از انتظار بود، مشاهده وزغ ها با این تعداد زیاد در این منطقه بود که متاسفانه از سال 85 کاهش پیدا کرده است. علاوه بر این پراکندگی آنها در منطقه «تالش» هم بسیار کم است و در سه ماهی که باربد صفایی در «تالش» بود، این گونه را در آن منطقه مشاهده نکرد.
منصوری ادامه داد: ما طی سه روز 700 جفت وزغ را که 350 نر و 350 ماده بودند را به داخل دریاچه عباس آباد انتقال دادیم و پس از آن بین دو تا سه میلیون تخم وزغ در دریاچه مشاهده کردیم.
تعریف پروژه توانمند سازی محلی برای حفظ بزرگترین دوزیست ایران
منصوری با بیان این که این گونه از دوزیستان برای زندگی شرایط خاصی دارد گفت: وزغ ها در تاریکی حرکت می کنند و تنها در زمان تخم گذاری دیده می شوند.
او گفت: در نظر داریم با نهادهای بین المللی پروژه توانمند سازی جامعه محلی را تعریف و اجرا کنیم تا این گونه خاص از بین نرود.
منصوری تاکید کرد که زمانی که اطلاعات ما درباره یک عرصه طبیعی کم است، نباید تصمیم به ساخت و ساز در آن منطقه بگیریم و اگر چنین اتفاقی بیفتد، نتیجه اش به خطر انداختن یک گونه ناشناخته که اطلاعات کمی درباره آن داریم می شود.
او ساخت جاده و پالایشگاه میانکاله را هم از همین دست تصمیم ها دانست و گفت: نباید به راحتی درباره ساخت جاده در میانکاله یا پالایشگاه در بالادست جنوب غربی میانکاله تصمیم گرفت و باید در مورد تبعات آن درست فکر کرد.
وزغ تالشی دارای بدنی پهن و مکعبی شکل به طول تقریبی 14 سانتی متر و پاهایی به طول 13 سانتی متر است، سری بزرگ دارد و چشمانی که در دو طرف سر متمایل به جلو و بالا قرار گرفته است. پوست بدن آن نیز به رنگ کرم قهوه ای با خال های سیاه رنگ است. سطح شکمی آن سفید یا شیری با خال ها یا لکه های بزرگ تیره رنگ و نامنظم به رنگ قهوه ای- مشکی است.
این گونه دوزیست با نام علمی Bufo eichwaldi به عنوان بزرگترین گونه دوزیست ایران شناخته شده اما تا کنون مطالعات بسیار کمی روی آن انجام شده و اطلاعات زیادی درمورد آن در دست نیست.
وزغ تالشی وابسته به یکی از بزرگترین خانواده های وزغ با تعداد 569 عضو است. این جانور با نام های «وزغ تالشی» و «وزغ ایچوالد» در کتاب های جانورشناسی نام برده شده است./ن.س
http://isdle.ir/news/index.php?news=7972
وزغ تالشی ؛ بزرگترین دوزیست ایران در معرض تهدید
«وزغ تالشی» که به عنوان بزرگترین دوزیست ایران شناخته شده هم اکنون با تهدیدهای فراوانی از جمله مرگ در جاده ها در فصل تولید مثل و زادآوری روبرو است. این جانور با وجود پراکنش بسیار محدود جهانی در هیچ یک از طبقه بندی های حفاظتی قرار نگرفته است.
به گزارش سبزپرس، این گونه دوزیست با نام علمی Bufo eichwaldi به عنوان بزرگترین گونه دوزیست ایران شناخته شده اما تا کنون مطالعات بسیار کمی روی آن انجام شده و اطلاعات زیادی درمورد آن در دست نیست. وزغ تالشی Bufo eichwaldi
وزغ تالشی وابسته به یکی از بزرگترین خانواده های وزغ با تعداد ۵۶۹ عضو است. این جانور با نام های «وزغ تالشی» و «وزغ ایچوالد» در کتاب های جانورشناسی نام برده شده است.
وزغ تالشی دارای بدنی پهن و مکعبی شکل به طول تقریبی ۱۴ سانتی متر و پاهایی به طول ۱۳ سانتی متر است، سری بزرگ دارد و چشمانی که در دو طرف سر متمایل به جلو و بالا قرار گرفته است. پوست بدن آن نیز به رنگ کرم قهوه ای با خال های سیاه رنگ است. سطح شکمی آن سفید یا شیری با خال ها یا لکه های بزرگ تیره رنگ و نامنظم به رنگ قهوه ای- مشکی است.
پیش از این تصور می شد که این گونه وزغ تنها در محدوده جنگل های «تالش» (ما بین دو استان گیلان و اردبیل) یافت می شود اما اخیرا جمعیت هایی از آن تا شرق استان مازندران نیز مشاهده شده است.
«باربد صفایی» از «انجمن خزنده شناسان پارس» درباره این گونه دوزیست می گوید: می توان گفت پراکنش وزغ تالشی در تمامی دامنه شمالی رشته کوه البرز از شرق مازندران تا قسمت هایی از غرب استان اردبیل گسترده است. این گونه به جز ایران در قسمت های جنوبی کشور همسایه جمهوری آذربایجان نیز پراکنش دارد. به عبارت دیگر پراکنش جهانی آن محدود به ارتفاعات حوزه جنوبی دریای خزر است.
وزغ هایی که به جای تولید مثل، می میرند
هم اکنون وزغ های تالشی با تهدیدهای فراوانی روبرو هستند که مانند تمامی جانوران در معرض تهدید و خطر، تخریب زیستگاه مهمترین تهدید برای این گونه دوزیست است. تغییر کاربری پهنه های جنگلی به زمین کشاورزی و متعاقب آن، ورود سموم آفت کش و علف کش شیمیایی به آب های سطحی، بخشی از این تخریب محسوب می شوند.
علاوه بر این، تغییرات اقلیم و الگوهای بارش در زیستگاه جانور و همچنین از بین رفتن و کشته شدن مستقیم به دست انسان ها از دیگر تهدیدهای این گونه محسوب می شود.
اما گذشته از این عوامل، تلفات جاده ای فراوان در فصل تولید مثل و زادآوری، در چند سال گذشته تبدیل به یکی از مهمترین عوامل تهدید این گونه شده است.
وزغ هایی که در فصل زادآوری قصد عبور از عرض جاده ها را دارند، به دلیل کاهش سطح هوشیاری در این فصل، زیر چرخ های خودروهای عبوری از بین می روند و همین مسئله باعث شده تا جاده های مواصلاتی، یکی از تهدیدهای این جانور محسوب شود.
صفایی می گوید: فصل زادآوری در مناطق مختلف با توجه به سرمای هوا متفاوت است اما در یکی از مناطق بررسی شده در استان مازندران، اطلاعات بدست آمده نشان می دهد که از اواخر دی ماه افراد بالغ از پناهگاه های خود در قسمت های جنگلی خارج شده و به سمت آبگیرها حرکت می کنند. در این میان تعداد آن ها رفته رفته تا اوایل بهمن ماه افزایش می یابد به نحوی که این گرد همایی ها در مناطقی به حدی زیاد است که موجب مسدود شدن جاده های محلی در شب می شود.
او ادامه می دهد: در این هنگام به دلیل وجود فعل و انفعالات شیمیایی در بدن، وزغ ها هوشیاری چندانی ندارند و متاسفانه تعداد قابل توجی از آنها در مسیر جاده ها به زیر ماشین می روند و تلف می شوند.
او همچنین تاکید دارد: این موضوع به حدی جدی است در بررسی انجام شده در منطقه «عباس آباد» بهشهر در فاصله حدود ۴۰ روز، تلفات وزغ ها روزانه به بیش از ۲۵۰ جفت می رسد و تکرار این کشتار جاده ای هر ساله باعث آسیب جدی به جمعیت این گونه در مناطق جنگلی مازندران و گیلان شده است. به طوری که افراد محلی معتقدند جمعیت آنها به یک سوم کاهش یافته است.
صفایی معتقد است که می توان با آموزش مردم محلی، و نصب علائم هشدار دهنده در جاده ها، نظیر کاری که در کشورهای دیگر انجام می شود، تلفات جاده ای این گونه را به حداقل رساند.
گونه ای که هنوز در فهرست ها وارد نشده!
با وجود آنکه وزغ تالشی، بزرگترین دو زیست ایران است، اما هنوز مطالعات چندانی در مورد آن انجام نشده است. همین ضعف اطلاعات باعث شده تا این گونه در هیچ یک از فهرست های حفاظتی ملی وارد نشود.
از سوی دیگر نبود اطلاعات از این گونه وزغ در کشور ایران و آذربایجان، کار را برای مجامع بین المللی نیز مشکل کرده به گونه ای که با جستجوی نام علمی این گونه در بانک اطلاعات اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN) و کنوانسیون منع تجارت گونه های نادر گیاهی و جانوری (CITES) هیچ اطلاعاتی به دست نمی آید.
گونه های دو زیست با وجود تنوع کمترشان نسبت به سایر گونه ها، یکی از مهمترین رده های جانوری محسوب می شوند. آنها نقش بسیار مهمی در کنترل جمعیت حشرات و نرم تنان دارند؛ حشرات و نرم تنانی که بعضاً به عنوان آفت شناخته می شوند.
از سوی دیگر این گونه ها به دلیل آنکه در دوران جنینی تا پیش از بلوغ درون آن زندگی می کنند و پس از بلوغ، خارج از آب ادامه حیات می دهند، در برابر تغییرات محیطی بسیار حساس هستند. از این رو وضعیت دوزیستان یک منطقه به عنوان شاخصی دقیق برای سلامت و کیفیت محیط زیست یک منطقه از نظر آلودگی ها به حساب می آیند.
http://vahsh.ir/وزغ-تالشی-؛-بزرگترین-دوزیست-ایران-در-مع/
