روزنامه اعتماد :چندين سال است كه در مناسبت هفته هواي پاك، در كنار برنامه هاي مختلف زيست محيطي، يكي از برنامه هايي كه در كل كشور فراگير شده، حضور مسوولان ارشد سازمان حفاظت محيط زيست و مديران كل و سخنراني ايشان پيش از خطبه هاي نماز جمعه در استان هاست. در تهران هم به واسطه مركز ثقل بودن اين كلانشهر و حساسيت و اهميت موضوع طي چند سال اخير، سخنران، معاون رييس جمهور و رييس سازمان حفاظت محيط زيست بوده است. حال اگر بپذيريم اظهارات حجت الاسلام شيرمردي، رييس محترم ستاد اقامه نمازجمعه تهران را مبني براينكه منتفي شدن سخنراني خانم دكتر ابتكار در نماز جمعه به دليل مسائل سياسي نبوده، پس بايد فرض كنيم تنها عامل فراهم نشدن حضور معاون رييس جمهور و رييس سازمان حفاظت محيط زيست به جهت «زن بودن» ايشان بوده است.
بسيار گفته شده كه مشاركت سياسي و اجتماعي براي زنان فقط محدود به حق راي آنها نيست، با اين حال براي حضور زنان درعرصه هاي بالاي مديريتي و تصميم گيري، هنوز موانع بسياري وجود دارد. مسلما در برخي عوامل ايجادي اين موانع، زنان ايران با زنان ديگر جوامع- حتي كشورهاي توسعه يافته- مشترك هستند، اما برخي مسائل ذهني و عيني موجود خاص كشور ما است. حتي زنان در ديگر كشورهاي اسلامي مانند پاكستان و بنگلادش توانسته اند نقش پررنگ تري در مصادر قدرت سياسي داشته باشند.
«قدرت» و «ثروت» دو منبعي است كه همواره زنان را از حضور فعال در جامعه ما دور ساخته و به همين دليل عرصه هاي تصميم گيري و سياستگذاري براي حضور زنان تنگ و محدود است. از يك طرف تفكرات و ديدگاه هاي ويژه و محدود باز توليد مي شود. و زنان را هرچه بيشتر از منابع قدرت دور مي سازد و از طرف ديگر با بازتوليد هرچه بيشتراين تفكرات، اين ديدگاه متاسفانه دراغلب زنان نيز دروني شده است، به نحوي كه از توانمندي هاي زنان در حوزه هاي مديريتي اظهار ترديد و نگراني مي كنند!وقتي نگاه ها و انديشه هاي مسلط جامعه به زنان، حاكي از تبعيض جنسيتي و محدودكننده و بازدارنده باشد، مي توان نيمي از جامعه را تشكيل داد اما باز هم به سبب عدم دسترسي به منابع قدرت در اقليت بود. با اين حال تحديد حركت رو به رشد زنان، با درك اين واقعيات كه زنان ايران سهم قابل توجهي از فارغ التحصيلان دانشگاه ها و متخصصان و پژوهشگران كشور را دارند و همچنين قادرند در مقاطع حساس از تحولات سياسي در انتخابات نقش تعيين كننده خود را ايفا كنند، غيرقابل دوام به نظر مي رسد.
فعال شدن هرچه بيشتر زنان در حيات سياسي و اجتماعي كشور، قرار گرفتن زنان در مشاغل كليدي و لايه هاي بالاي تصميم گيري و باور به نقش اثرگذار زنان، همگي از مصاديق حضور زنان است. درحقيقت مشاركت همه جانبه زنان يعني، با لحاظ عدم تعارض با موازين فقهي، حق ورود به حوزه هاي مختلف در همه سطوح براي زنان نيز مانند مردان به رسميت شناخته شود و آنها بتوانند داوطلبانه و بدون واهمه از موانع سليقه يي همتاي مردان در عرصه هاي جامعه حضور يابند.
وقتي به لحاظ موازين شرعي محدوديتي براي حضور زنان در مناصب اجرايي نيست، وقتي قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران مبتني بر مساوات ميان آحاد ملت است، مشكل سخنراني معاون محترم رييس جمهور درنمازجمعه، به جز اعمال نگاه هاي سليقه يي چه مي تواند باشد؟ هنگامي كه بانويي مي تواند به عنوان قهرمان زمين در كشورهاي مسيحي در مراسم عشاي رباني از اسلام و محيط زيست سخن بگويد، چرا نتواند در پايتخت ام القراي جهان اسلام درباره وظايف دينداران در حفاظت از محيط زيست سخنراني كند؟
شرايط اجتماعي و سياسي كشورمان امروز به گونه يي است كه زنان اين سرزمين از فقها و مراجع عظام، پژوهشگران و صاحبان انديشه ديني مجدانه مي خواهند با اصلاح برداشت هاي نادرست موجود و با ايجاد تحولات روشنگرانه يي كه پرتوي از آن در حوزه هاي انديشه ديني متجلي است، جواز حضور مشروع و مشاركت هرچه بيشتر زنان را در لايه هاي مختلف اجتماع فراهم آورده و با زدودن آثار تبعيض هاي جنسيتي كه مباني دين مبين اسلام به آن دستور نداده بلكه زاييده عادات و شرايط اجتماعي روزگاران گذشته است، به ارتقاي جايگاه اجتماعي و سياسي زنان كمك كنند.
بدون شك استيفاي حقوق زنان خواست و نياز زمانه است و پاسخي شايسته به پرسش هايي كه پياپي مطرح مي شوند.