این
روزها سی سال خدمت رسمی من به پایان می رسد.
از
روزهای سرد و برفی بهمن 1361 تا روزهای آفتابی و بهاری بهمن 1391.
سازمان
جنگل ها و مراتع کشور در سال 1361 آزمون استخدام کارشناس برگزار کرد. تقریبا”
همه شرکت کنندگان مصاحبه دادند و پذیرفته شدند. گویا امتحان فقط برای تعیین محل
کار بود.
23
بهمن 1361 حکم رسمی(آزمایشی) را از کارگزینی سازمان جنگل ها (تهران، بولوار
کشاورز، طبقه چهاردهم) دریافت کردم.
دو
روز بعد خود را در گرگان معرفی کردم. 23 سال در استان گلستان و 7 سال هم در تهران
به کار اشتغال داشتم.
از آن
کارشناسان، تعدادی هم بودند که (مانند نویسنده این یادداشت) کار غیر رسمی شان را
از سال 1359 در تهیه طرح جامع یک صد هزار هکتاری
لفور- ولوپی سوادکوه به عنوان روزمزد و با روزی شصت تومان(ششصد ریال) آغاز
کرده بودند.
از
آن جمع، بعضی به رحمت خدا رفته اند(خدایشان بیامرزد)، ... “18(91)- سی سال خدمت رسمی”
بسیارند افرادی که در پایان سال پرونده خود را مرور کرده بدون شاخص و معیار و مدل، یک نوع ارزیابی کلی از آن به عمل می آورند.
سال ها قبل نویسنده ستون ثابتی در روزنامه اطلاعات در پایان سال مطلبی نوشت با عنوان: “پوشه من در سالی که گذشت”.
طنز پرداز معروفی در اشاره به این مطلب، در همان روزنامه به طعنه پاسخ داد: “چنته من در سالی که گذشت”
حال، چه پوشه چه چنته، به هرحال سالی دیگر هم گذشت.
آن چه وظیفه ماست امیدواری به روزهای خوش است، امید به پایداری میهن و:
کوه هایش،
دشت هایش،
رودهایش،
جنگل هایش
و مهم تر و بالاتر از همه، مردمش.
روزگار خوبی را برایتان آرزو می کنم. نوروز 92 پیروز
به قول شاعر:
شما را باده و جامه
گوارا و مبارک باد
… ... “یک سال دیگر هم گذشت…”
با سلام و آرزوی
سالی خوش.
دیروز خبری منتشر
شد با عنوان: اظهار نظر کارشناسی مرکز پژوهش ها درباره طرح حفظ و صیانت ازجنگل های کشور
اینجا:
http://isna.ir/fa/news/92011905123
کنجکاو شدم متن
کامل آن را دریافت کنم و بخوانم.
با جستجو پیدا کردم.
اینجا:
http://rc.majlis.ir/fa/mrc_report/show/837178
گزارش شامل 29
صفحه بود و ضمن جمع آوری آمار و ارقامی چند، در پایان و به عنوان پیشنهاد، حرف تازه
ای نداشت.
متأسف شدم.
– سازمانی با
استعداد پانزده هزار نفر به عنوان متولی منابع طبیعی در کشور وجود دارد…
– 20 دانشکده
منابع طبیعی و ده ها مرکز پژوهشی مرتبط در کشور فعالیت می کنند…
– صد سال سابقه
جنگلبانی و پنجاه سال سابقه اجرای طرح جنگلداری در تاریخچه مدیریت جنگل های کشور
قابل ردیابی است …
به راستی، آیا
نمی توان از این ساختار، دانش و تجربه در مدیریت پایدار جنگل استفاده کرد؟
البته، اگر صاحب
وبلاگی، چیزی نوشت می توان گفت که ... “1(92)- آب در کوزه و…”
آقا
رضا، همکار با سواد و خوش ذوق سال های کار در گلستان، گاه زمزمه می کرد: کوشش
بیهوده به از خفتگی است.
نیم بیتی
که ایهام داشت و عنوان این سری یادداشت هاست.
***
این
روزها، روزهای هر 8 سال یک بار است.
16
سال قبل هم انتخابات دوم خرداد سال 1376 حماسه نامیده شد. مدیران قدیمی رفتند و
افراد جدید آمدند. سهم سازمان جنگل ها آقای حمید کلانتری بود از استان یزد.
آقا
حمید در آغاز شور و شوقی در سازمان ایجاد کرد. کمیته های مختلفی تشکیل شد از جمله
کمیته تدوین تجارب(آن موقع هنوز اصطلاح کارگروه، مد نشده بود). از گلستان، برای
موضوع جنگل، آقای مهندس رضایی می آمد با 25 سال سابقه کار. دو سه جلسه که آمد خوشش
نیامد به من با 15 سال سابقه کار، دستور داد که در جلسه تجارب شرکت کنم. در پایان
هم دبیر کمیته جنگل – که خدا یاری اش ... “2(92)- کوشش بیهوده(1)”
حتما” دیده اید که در بسیاری از ادارات و شرکت ها، عکس رئیسان و
مدیران سابق و اسبق را قاب گرفته روی دیوار نصب کرده اند.
در سازمان جنگل ها، اگر چنین کاری شده باشد،
برای 35 سال گذشته، 13 قاب عکس باید تهیه شده باشد.
پرسش
یک- آیا با تحولات پیش رو، باید قاب عکس جدیدی تهیه کرد؟
پرسش
دو- از 14 رئیس سابق و لاحق، کدام یک در حفظ و پایداری منابع طبیعی کشور موفق تر
بوده است؟
بدیهی
است که به آسانی نمی توان به این پرسش پاسخ گفت و حتما” نیاز به طراحی مدل
دارد؟
چگونه
می توان شرایط وفور نیروهای کارشناس و توانمند را با شرایط تهی از آن مقایسه کرد؟
چگونه
می توان سال های بی بودجه را با سال های پر درآمد سنجید؟
سهم شرایط
عمومی اجتماعی – اقتصادی، قوانین، وزارت متبوعه، ذینفعان، متقاضیان، لابی گران،
سمن ها و… را چگونه باید لحاظ ... “3(92)- کوشش بیهوده(2)”
یکی از کارهای خوب و مفید دفتر برنامه ریزی
و بودجه سازمان جنگل ها، انتشار کارنامه سالیانه است که توسط گروه “آمار و
اطلاعات” فراهم شده و بیشتر به امور بودجه ای و مالی می پردازد.
البته یک گروه دیگر هم در این دفتر وجود
دارد به نام“نظارت و ارزشیابی” که به عملکرد فنی پرداخته و به نوعی مکمل گروه قبلی است. بگذریم از این
که این دومی در سال های اخیر دستخوش خصوصی سازی و نوآوری شده که موضوع جالب و جداگانه
ای است.
اما آخرین کارنامه در دسترس مربوط به سال
1390 است و داده های مفیدی دارد از جمله:
در سال 1390، برای طرح های عمرانی یا به
اصطلاح تملک دارایی های سرمایه ای سازمان جنگل ها ارقام زیر تخصیص داده شده است:
– از
محل اعتبارات ملی 229 میلیارد تومان
– از
محل اعتبارات استانی 157 میلیارد تومان
—-
جمع:
386 میلیارد تومان
برای
بخش هزینه ... “4(92)- کار مفید”
844 درخت، نذر سلامتي «بابا بسكي»
پيرمرد نگران است. نگران طبيعت ايران: نگران آدم هايي كه مادر طبيعت را فراموش كرده و حيواناتي كه از ويرانه شدن زيستگاه شان به دست آدميزاد به ستوه آمده اند. «پدر طبيعت ايران» نگران است: حتي حالاكه در بخش اي سي يوي مريضخانه موقوفه خودش در گنبد كاووس بستري شده و نيمي از بدنش فلج است. او بيش از نيم قرن است كه دارد براي اين طبيعت فراموش شده و آدم ها و حيوان هاي آن خون دل مي خورد. به همه جا سر مي كشد: با همه حرف مي زند. گاهي به تندي و گاهي با ملاطفت. گاه مجبور مي شود صدايش را بالاببرد تا تمام آدم هايي كه زندگي شهري و صنعتي گوش شان را كر كرده نيز هشدارهايش را بشنوند.
لينك يادداشتم در روزنامه اعتماد :
http://www.magiran.com/npview.asp?ID=2834352
... “چشماني بسته اما هنوز نگران زمين!”
در گزارشی که از منطقهی سرخه حصار و شهرک پرمسالهی زیتون در سبزپرس درج شده، مژگان عبدی (عضو دیده بان کوهستان) به یک موضوع کمتر شناخته شده در مباحث محیط زیستی ایران، یعنی موضوع درماندگی دولت ها در رویارویی با چالشهای زیست محیطی اشاره کرده است.
موضوع “دولت های بی اقتدار و وامانده” را لستر براون ابتدا در مجلهی فارین پالیسی و سپس در کتاب ارزندهی “طرح امید” (انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد، 1387، صص 130 و 242) مطرح کرده است. او می نویسد: “شاید مشوب کنندهترین تحولی که اخیرا ایجاد شده افزایش دولتهای بی اقتدار و وامانده است… شصت کشور هستند که در حال ورشکستگیاند یا در خطر ورشکستگی قرار دارند… این دولت ها پیوسته در برابر فشارهای جمعیتی و زیست محیطی درماندهتر میشوند… و رهبران آنها دیگر قادر نیستند جواب جمعیت فزایندهی کشور را بدهند… و خدمات اجتماعی روز به روز بیشتر سقوط می کنند”.
در یک فهرست شصت تایی از کشورهای درمانده، ... “شهرک زیتون و درماندگی مسوولان”
دو خبر به نسبت خوش در آسمان محیطزیست ایران اسلامی منتشر شده است. نخست آن که مدتی پیش معصومه ابتکار اعلام کرده بود تلاش میکند تا شورایعالی حفاظت محیطزیست را فعال کند. خبر دوم، مربوط میشود به جدی گرفتن نهادهای مدنی توسط سازمان محیطزیست پس از هشت. این دو خبر خوب البته نکاتی هم در بطن خود دارند.
همان گونه که ... “فراتر از دو خبرِ خوش”