بخشی از فرهنگ ثبت نشده ایران
نکته ضروری: مطلب
زیر، بسیار مناقشه برانگیز است و دوباره صف‌آرایی موافقان و مخالفان شکار
را به دنبال دارد. دو موضوع را نباید فراموش کرد؛ اول. اگر تفنگ به دست که
شکارکش است بداند برای چه و به چه منظور شکار می‌کند شاید بی‌دلیل به هر
جانوری تیراندازی نکند. دوم، غذا و طبخ آن بخشی از فرهنگ یک کشور است درست
مثل جاجیم‌بافی و صنایع دستی. حفظ آن نیز لاجرم، حفاظت بخشی از فرهنگ به
شمار می‌رود.
………….
شكار موضوعی است مناقشه‌برانگیز. این واژه، دو گروه موافقان و مخالفان را
رو در روی هم قرار می‌دهد. هر دو گروه –چنانچه افراطی نباشند- نظراتی دارند
كه درست می‌نماید و پذیرفتی. بسیاری از شكارچیان برای خود اصولی دارند،
اینان معتقدند شكار بهانه‌ای است برای حضور در طبیعت و میان خود و
شكاركش‌ها كه به هر جنبنده‌ای در هر فصلی از سال تیراندازی می‌كنند فرق
قائل هستند. ... “غذاهایی كه با گوشت شكار طبخ می‌شود”
ورود ببرهای روسی به ایران از همان ابتدا مناقشه‌برانگیز بود. کارشناسان
منتقد، از آغازین روزهای انتشار این خبر در مصاحبه با رسانه‌ها اعلام کردند
حفاظت منطقه میانکاله به بهانه احیای نسل ببر مازندران رویایی بی‌تعبیر
است. این افراد با نیم‌نگاهی به کارنامه ناموفق سازمان محیط‌زیست در ارتباط
با احیای نسل مرال و گور و گوزن زرد پیش‌بینی کردند ببرهای قفسی سرنوشتی
متفاوت نخواهند داشت. خاصه آن که اقدامات اولیه برای آماده‌سازی زیستگاه
گربه‌های 300 کیلویی در پناهگاه حیات‌وحش میانکاله در استان مازندران انجام
نشده است. چسبیدن قاچ زین و حفاظت مناطق و حیات‌وحش موجود از دیگر نکاتی
بود که کارشناسان منتقد به آن اشاره می‌کردند.
با این همه معرکه‌ای به راه افتاد، خیل عظیم و علاقمند به حیات‌وحش در باغ
ارم گرد هم آمدند تا ورود فرخنده فال و همایون اثر ببرهای روسی را به چشم
خود نظاره کنند. چندی نگذشت که معاون محیط‌طبیعی سازمان محیط‌زیست ... “رویای غرش ببران”