این تورم و اختلاس ها فقط پدر اقتصاد را در نیاورده، تورم و اختلاس ها روح جامعه را ویران و بیمار کرده است. در مورد اثرات اقتصادی و ویرانی های اجتماعی آن سخن بسیار گفته شده اما شاید یکی از نکاتی که تا کنون کمتر به آن توجه شده است اثر روانی بی ارزش شدن اعداد است. دیگر شنیدن ارقامی نظیر سه هزار میلیارد و 12 هزار میلیارد برای گوش مردم عادی شده است. زمانی یک هزار تومان را «یک تومن» می گفتند، بعدها یک تومن به یک میلیون و یک میلیارد افزایش یافت. این مرض بی ارزش شدن اعداد در همه ی بخش های جامعه دیده می شود.
اما درد آور ترین بخش بی ارزش شدن اعداد جاییست که با «جان موجودات زنده » سر و کار دارد. این چنین است که روزانه این خبرها را می بینیم و کمترین واکنشی از شهروندان، مسئولان و حتی کوشندگان اجتماعی در حوزه هایی غیر از محیط زیست دیده نمی شود.
بخوانید خبرها را:
– نسل‌کشی میلیونی پرندگان مهاجر در فریدونکنار!
– مجتمع پتروشیمی بندر امام مقصر اصلی مرگ ۲۰ هزار ماهی
– ۶۱۰۰۰ سگ کشته شده در مشهد
– تلف شدن ۳ هزار ماهی در بند عبدل آباد
– مرگ هزاران عدد ماهی در سد خاکی فشافویه
این شاید بدترین بلایی باشد که اختلاس ها و تورم بر سر جامعه آورده. نسل کشی یک میلیون پرنده به سان کشتن یک پرنده خودنمایی می کند و وقتی خبر مرگ هزار ماهی را می شنویم انگار دو ماهی مرده!
در این لینک ببینید در شهریور 1386 و برای مرگ 2000 فلامینگو در بختگان چه موجی در فضای مجازی و حقیقی به وجود آمد. این 2000 فلامینگو را مقایسه کنید با یک میلیون پرنده مهاجری که هر ساله در فریدونکنار کشته می شود. لابد اگر معیار نرخ تورم باشد باید گفت آن موقع 2000 پرنده خیلی زیاد بود و شاید معادل 20 میلیون پرنده فعلی بود!
زمانی دولت قصد داشت برای افزایش اعتبار پول ملی سه صفر را کم کند، شاید لازم باشد برای افزایش توجه عمومی به مرگ حیوانات شش صفر به ارقام جان های از دست رفته اضافه شود!